Τέτοια διαδικασία επιλογής υποψηφίου για προεδρικές, ομολογώ πως δεν ξανάκουσα.
Μαγειρεύουν το προξενιό, συζητούν το προικοσύμφωνο, και μας το πουλούν για κεραυνοβόλο έρωτα. Δέν ξέρουν τι συμφώνησαν και πού διαφωνούν. Χάνονται στις ερμηνείες των μνημονίων συναντίληψης που οι ίδιοι υπόγραψαν και αυτο-αναιρούνται συνεχώς με τις , κατα τα άλλα, “επίσημες” δηλώσεις τους. Μπαινοβγαίνουν χαμογελαστοί σε αίθουσες
συνεδριάσεων και φωτογραφίζονται σε χειραψίες με φακέλους παραμάσχαλα.
Ψάχνουν λέει κοινό υποψήφιο Πρόεδρο.
Μα είναι σοβαροί;
Τον ψάχνουν ή τον κατασκευάζουν; Γιατί απ’ότι ξέρω, αυτό το είδος δεν υπάρχει πλέον στην Κύπρο. Αντικαταστάθηκε από τηλεκατευθυνόμενα κουστουμαρισμένα ανθρωπάκια που κατασκευάζονται στα υπόγεια πλυντήρια εγκεφάλων των κομμάτων.
Θα πάρουν λοιπόν κάτι από κάθε κόμμα, θα βάλει η κάθε παράταξη ότι θέλει στο μυαλό του τέρατος , θα το ντύσουν, θα το χτενίσουν, θα του μάθουν και πέντε-έξη ατάκες να λέει στις κάμερες, και θα το αμολήσουν στην προεκλογική αρένα.
Ο μικρός Φραγκεστάιν του διαστροφικού “ενδιάμεσου χώρου” θα γίνει τότε γιγαντο-αφίσες και τηλεοπτικά σποτάκια. Θα κάθεται μέχρι τα μεσάνυχτα στα πλατό μαζί με τα τέρατα των υπολοίπων παρατάξεων, και θα επαναλαμβάνει , όπως και οι άλλοι, τα ίδια κούφια προεκλογικά λόγια που του έμαθαν. Θα ξελαρυγγιάζεται στα συλλαλητήρια και θα επισκέπτεται λαικές αγορές. Θα σφίγγει το χέρι σε μεροκαματιάρηδες βιοπαλαιστές μπροστά από κάμερες.
Ο Φράγκεσταιν του ενδιάμεσου χώρου, θα έχει και πρόγραμμα. Θα φροντίσει για όλα και θα λύσει τα πάντα. Πίσω από τα φιμέ τζάμια , στην βουλευτική ασυδοσία των αφορολόγητων λιμουζινών τους, οι αρχηγοί του ενδιάμεσου χώρου, θα κινούν το τερατάκι τους ξαπλωμένοι στα δερμάτινα θερμαινόμενα καθίσματα. Ο ένας θα λέει άσπρο, ο άλλος θα λέει μαύρο. Ο ένας θα λέει δεξιά, ο άλλος αριστερά.
Ώσπου μια μέρα θα τσακωθούν, θα σκοτωθούν , και θα αφήσουν τον Φράγκεστάιν ακυβέρνητο στον αυτόματο πιλότο.
Μετά θα είναι η ώρα της τηλεοπτικής κριτικής και των επικοινωνιακών συγνώμη. Μέα κούλπα του κώλου. Προβληματισμοί για τις αποχές, “πρέπει κι εμείς να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να πάρουμε τα μηνύματα των πολιτών” και άλλες παρόμοιες αηδίες.
Προς το παρών ψάχνουν για τη φάτσα του Δούρειου Ίππου που θα τους οδηγήσει στο καρναβάλι των εκλογών μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα που κουβαλά αυτός ο έρημος τόπος στην πλάτη του.
Σίγουρα κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει. Όμως αυτές οι μπουγελόφατσες που στρογγυλοκάθονται στα έδρανα της βουλής, νομίζω πως δεν μας αξίζουν ρε παιδί μου.
Νομίζω….