Μια βαριά ,ολόασπρη ομίχλη, κάθισε από νωρίς πάνω στο τοπίο. Πάνω στις στέγες του χωριού, στους λιγοστούς κατοίκους που ακόμα κυκλοφορούν, στους σκοτεινούς δρόμους. Τυλίχτηκε ακόμα και γύρω απο τα δέντρα του δάσους , σαν μαλλί της γριάς σε πανηγύρι. Δεν ακούω τίποτα άλλο, εκτός απο τα βήματα μου και τη γρήγορη ανάσα μου στον ανήφορο. Πλησίασα πολύ στην εκκλησία, για να ακούσω επιτέλους τις φωνές των ψαλτάδων. «Ορεσίβιοι ψάλτηδες» έτσι όπως τους περιέγραψε ο Γκανάς. «Σηκώνουν τα κοντάκια σαν πούπουλο, γεμίζουν με θεό σαν μαστραπάδες» Βρέχει και κάνει κρύο. Κι έτσι όπως μ’αρέσει να παιδεύομαι με τις λέξεις, σκέφτομαι «Πάσχα χειμωνιάτικα, ή χειμώνας Πασχαλιάτικα;»
Καθολου δεν μ’ενοχλεί. Το Πάσχα δεν έχει εποχή.
Γιατί o πόθος της ανάστασης είναι παγκόσμιος.
Όπως ο φόβος του θανάτου και η ανάγκη της αγάπης.
Όποιο απο τα τρία και αν ευχηθείς, καταβάθος θα εννοείς το ίδιο πράγμα.
Καλή αγάπη φίλε Δημήτρη.
Καλή Ανάσταση.
Τα “Μικρά ραδιοφωνικά”. Πρόκειται για σύντομα κείμενα που δημοσιεύονται στα skorpialogia και διαβάζονται ζωντανά απο το ραδιόφωνο κάθε Σάββατο βράδυ 8:00-10:00 απο την εκπομπή “Τάσεις και Φάσεις “του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου στους 107,6 “Άλλος αέρας στα FM”