Η δήλωση του Δημήτρη Χριστόφια ότι η κυβέρνηση του στάθηκε “άτυχη”, όχι μόνο δεν τον δικαιολογεί με κανένα τρόπο αλλά αντίθετα, τον μειώνει ως πρόεδρο και ως πολιτικό. Διότι, οι ηγέτες των κρατών, δεν κρίνονται από τα γεγονότα και τις δυσκολίες που τους έτυχαν στην περίοδο της διακυβέρνησης τους, αλλά από την ικανότητα -ή την ανικανότητα τους- να τα ξεπεράσουν με επιτυχία.
Μου θυμίζει, ο Πρόεδρος, μαθητή που ενώ ξέρει οτι έμεινε στάσιμος επειδή πήγε στην εξέταση αδιάβαστος, επιμένει πως ήταν απλά άτυχος γιατί του έτυχαν δύσκολες ασκήσεις.
Είπε επίσης, ο Πρόεδρος, πως φεύγει με το “..κεφάλι ψηλά, περήφανος για πλειάδα επιτευγμάτων(!)” και πως η κυβέρνηση αυτή δημιούργησε “…την μεγαλύτερη οικονομική, πολιτική και κοινωνική προοπτική για την Κύπρο τα τελευταία 50 χρόνια (!)” Αυτά και άλλα πολλά αράδιασε ανερυθρίαστα ο Πρόεδρος στην ομιλία του. Χωρίς να ανησυχήσει λεπτό για τις αντιδράσεις που μπορούσαν να προκαλέσουν στο κοινό οι παραπλανητικές αρλούμπες του, αφού μιλούσε εκ του ασφαλούς, μπροστά στο ακροατήριο της ΕΔΟΝ. Βλέπετε τα κομματικά ακροατήρια ήταν ανέκαθεν στις προτιμήσεις του Προέδρου, τα τελευταία χρόνια όμως έχουν γίνει το αποκλειστικό του κοινό, αποδεικνύοντας και με αυτό τον τρόπο, πως δεν κατάφερε να κάνει ούτε τη βασική υπέρβαση. Να γίνει δηλαδή από ηγέτης κόμματος, ηγέτης ενός λαού.
Εξάλλου, η φράση “το κόμμα και τα μάτια σας”, από το στόμα ενός Προέδρου κράτους, είναι ενδεικτική, της ανικανότητας του να κυβερνήσει με βάση τα συμφέροντα ολόκληρου του λαού αλλά και της ανικανότητας του να ενώσει τον λαό του. Τελικά ο Πρόεδρος που “μπορεί”, ο “Πρόεδρος λύσης”, ο Πρόεδρος της “δίκαιης λύσης” και της “δίκαιης κοινωνίας” στάθηκε άτυχος. Περισσότερο άτυχος όμως ήταν ο Κυπριακός λαός, που σε ώρες δύσκολες είχε για Πρόεδρο τον Δημήτρη Χριστόφια.