Την κοίταξε στα μάτια με ύφος αυστηρό και της είπε.
-«Αύριο το πρωί θα επιτεθούμε. Ο εχθρός βρίσκεται ακριβώς απέναντι μας. Πέρα από την πεδιάδα, πίσω από το λόφο. Σ’εκείνη τη συστάδα των δέντρων που βλέπεις στους πρόποδες του λόφου, είναι κρυμμένοι καμιά εκατοστή τοξότες.
Θα περιμένουν να μας δουν να προχωρούμε , και μόλις φτάσουμε στο βεληνεκές των τόξων τους θα μας κτυπήσουν. Θέλουν να μας αιφνιδιάσουν. Θα προκαλέσουν σύγχυση και πανικό. Θα διασπάσουν τις ομάδες μας. Και τότε. Θα εμφανιστούν πίσω από το λόφο περίπου χίλιοι διακόσιοι ιππότες και πίσω τους άλλες έξη χιλιάδες πάνοπλοι άντρες. Θα μας επιτεθούν και θα μας σφάξουν σαν φοβισμένα πρόβατα.»
Ενώ τελείωνε την κουβέντα του άφησε το βλέμμα του να πέσει σιγά στο έδαφος. Έκανε μια παύση που της φάνηκε πολύ μεγαλύτερη.
Έσφιξε τα χέρια του γύρω απ’το φλιτζάνι με το ζεστό τσάι που κρατούσε. Νύχτωνε γρήγορα. Σε λίγη ώρα θα ήταν σκοτάδι. Σήκωσε απότομα τα μάτια και τα κάρφωσε στον κόκκινο ορίζοντα. Μια τελευταία ματιά στα ίχνη που ο ήλιος άφηνε πίσω του. Σαν να’περνε δύναμη για να ξαναρχίσει. Και συνέχισε.
– «Εσύ θα ξεκινήσεις με τους άντρες σου πολύ πριν ξημερώσει. Θα φύγετε ανατολικά. Θα περάσετε τον ποταμό από το σημείο που βρήκαμε σήμερα το πρωί. Μετά θα προχωρήσετε ακόμα λίγο ώσπου να μην βλέπετε τις θέσεις μας πίσω σας. Τότε θα πάτε βόρεια και θα μπείτε μέσα στο δάσος. Θα κινηθείτε αργά και αθόρυβα. Θέλω να κρατάτε τα άλογα ήσυχα. Οι πανοπλίες, τα άρματα και όλα τα μεταλλικά αντικείμενα να είναι τυλιγμένα. Αν σας δουν είμαστε όλοι τελειωμένοι. Πρέπει να προχωρήσετε ως το ύψος της πεδιάδας και να ακροβολιστείτε. Με ένα μέτωπο μεγάλο όσο το πεδίο της μάχης. Τόσο βαθιά στο δάσος ώστε να μην γίνεστε αντιληπτοί αλλά να μπορείτε να επιτεθείτε όταν πρέπει. Φρόντισε να βγάλεις μια εμπροσθοφυλακή για να σας ενημερώνει. Εμείς θα κατεβούμε στην πεδιάδα αργά. Οι δικοί μου είναι ενήμεροι για τους τοξότες. Θα κινηθούμε αργά για να κρατήσουμε δυνάμεις. Με τις πρώτες σαϊτιές θα καλυφτούμε με ένα σχηματισμό ασπίδων που έχουμε δουλέψει καλά. Συντονισμένα θα σπάσουμε σε μικρές ομάδες. Έτσι θα είναι πιο δύσκολο γι αυτούς να μας χτυπήσουν και θα δώσουμε την εντύπωση ότι έχουμε διασπαστεί. Θα τους κάνουμε να νομίσουν οτι ο αιφνιδιασμός τους πέτυχε. Αυτό θα τους δώσει το σύνθημα να επιτεθούν. Θα τους αφήσουμε να καλύψουν την περισσότερη απόσταση για να κουραστούν. Μόλις πλησιάσουν θα ανασυνταχτούμε γρήγορα. Εσείς τώρα θα περιμένετε να περάσουν από μπροστά σας. Μόλις περάσει και ο τελευταίος στρατιώτης θα βγείτε από το δάσος. Είναι σημαντικό να κρατήσετε ένα μεγάλο και συμπαγές μέτωπο. Ένα φλεγόμενο βέλος στον ουρανό από τους άντρες σου θα είναι σημάδι ότι βγαίνετε και τότε θα επιτεθούμε. Αν τα έχω υπολογίσει σωστά θα πρέπει να φτάσετε και να χτυπήσετε τους τελευταίους από το πλάι, ενώ εκείνους που θα έχουν ήδη φτάσει κοντά μας θα τους χτυπήσετε από πίσω. Αν όλα παν καλά θα τους συντρίψουμε. Φτάνει να ακολουθήσουμε το σχέδιο. Θα νικήσουμε. Το νοιώθω.»
Εκείνη τον κοίταζε χωρίς να μιλά. Το πρόσωπο της έμενε ανέκφραστο.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να μιλήσει.
-«Φτάνει πια»
Του είπε.
-«Σε βαρέθηκα. Αυτή η μανία με το μεσαίωνα και τις μάχες ,σου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Στην αρχή με γοήτευε , μετά με εντυπωσίαζε. Τώρα απλά με φοβίζει. Είσαι άρρωστος χριστιανέ μου! Το καταλάβεις;
Είσαι άρρωστος! Πρέπει να σε δει κάποιος γιατρός. Έχεις χάσει εντελώς την επαφή με το περιβάλλον. Το ξέρεις;»
Τράβηξε το πρόσωπο της από κοντά του και κοίταξε γύρω της γρήγορα.
-“Παρακαλώ!”
Φώναξε σε ένα σερβιτόρο που έπαιρνε παγωτά με ένα μεγάλο δίσκο.
-«Μπορούμε να έχουμε τον λογαριασμό παρακαλώ;»
Έριξε με δύναμη το κινητό στην τσάντα της, πήρε τα κλειδιά από το τραπέζι, έσπρωξε απότομα την καρέκλα καθώς σηκωνόταν και του είπε με απαξίωση.
-«Πλήρωσε. Σε περιμένω στο αυτοκίνητο.»
Την έβλεπε να απομακρύνεται με γρήγορο βήμα χωρίς να μπορεί να πει τίποτα. Έβγαλε το πορτοφόλι από την τσέπη του και έψαξε λίγο με τα δάκτυλα τις πιστωτικές του κάρτες. Τράβηξε μια έξω και την ακούμπησε στο τραπέζι. Έκλεισε πάλι το πορτοφόλι και το κράτησε στα χέρια του. Κοίταξε τη θέα απ’το παράθυρο.
Η πόλη άναψε.
Θα έκανε κρύο έξω.
Τέλη Οκτωβρίου.
-«Υπομονή»
Μουρμούρισε μεσ’απ’τα δόντια.
-«Αύριο θα ναι μια δύσκολη μέρα»
Βασίλης