Πέφτουν οι ρυθμοί, πέφτουν οι τόνοι και οι εντάσεις. Καλοκαίρι σου λέει, ας πάνε και οι πεποιθήσεις μας διακοπές. Μαζί με τους στόχους μας, τις επιδιώξεις μας και τους μακρόχρονους αγώνες μας. Αλλάζουμε ταχύτητα και χαλαρώνουμε με το δάχτυλο τον κόμπο της κομματικής γραβάτας. Ανοίγουμε τα μανικετόκουμπα της βουλευτικής μας ασυλίας, τυλίγουμε πάνω τα μανίκια και απολαμβάνουμε τη δροσιά του κλιματιστικού. Πλήρεις, δυνατοί και αυτάρκεις. Μια σιγουριά απλώνει στο γραφείο και μας χαρίζει πλατιά χαμόγελα ικανοποίησης.
Τους ψηφοφόρους μας τους συσπειρώνουμε, τα ποσοστά μας τα διατηρούμε, τις εντυπώσεις τις φτιάχνουμε και την κοινή γνώμη την ελέγχουμε αριστοτεχνικά, ας είναι καλά τα φιλαράκια της τέταρτης εξουσίας. Ένα ευφυές σύστημα εκ περιτροπής μάσας που αποδεικνύεται εξαιρετικό. Πώς μεθάει αυτό το κοκτέιλ της χειραγώγησης των μαζών, πώς τρελαίνει αυτό το συμβόλαιο πλούτου που υπογράψαμε. Όλα τοποθετημένα σε μια τροχιά εξασφαλισμένης επιτυχίας. Ακόμα κι ο μυρωδάτος καφές που αχνίζει πάνω στο στιλβωμένο γραφείο μοιάζει να προσθέτει με τον τρόπο του στη διαιώνιση της επιτυχίας!
Η πόρτα ανοίγει απότομα και ο καταϊδρωμένος κομματικός έμμισθος τραμπούκος παίρνει μια ανάσα προτού αρχίσει να μιλά με άγχος. “Κύριε Πρόεδρε, τα κανάλια για τα 40 χρόνια Τουρκικής Εισβολής, σε 10 λεπτά θα κάνετε δηλώσεις!”
“Γαμώ την τύχη μου” σκέφτεται.
“Ούτε ένα καφέ δεν μπορεί να πιει κανείς με την ησυχία του! ”