Περνώντας το κατώφλι των σαράντα, μπορώ πλέον με σιγουριά και με κάθε ειλικρίνεια, να δηλώνω πως δεν είμαι ρεαλιστής! Όπως δεν είμαι και όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, ορθολογιστής, λογικός, πρακτικός κλπ. Δεν έχω υπογράψει εν λευκώ συμβόλαιο με την απτή πραγματικότητα και δεν αποδέχομαι μόνο όσα αποδεικνύονται έμπρακτα. Κοντολογίς, στη ζωή μου, δυο και δυο δεν κάνουν τέσσερα.
Έτσι, είμαι ελεύθερος να δηλώνω ας πούμε θρήσκος χωρίς να ανησυχώ ότι για κάτι τέτοιο πρέπει πρώτα να αποδείξω έμπρακτα την ύπαρξη του Θεού (ήδη από μόνο τους ως επιχείρημα είναι αστείο ) . Είμαι ελεύθερος να ξυπνώ το πρωί ερωτευμένος και να το μοιράζομαι με τους ανθρώπους γύρω μου. Δίνω σημασία στα όνειρα μου. Τα σκέφτομαι, τα ξαναζώ, τα ερμηνεύω, τα αναλύω όπως θέλω. Το ένστικτο μου και η διαίσθηση μου ήταν ανέκαθεν τα πιο καθοριστικά κριτήρια για τις επιλογές μου, πολύ πιο σημαντικά από την «κοινή» λογική και τις στατιστικές. Προσεύχομαι στον Θεό και μιλώ με τη φύση. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μιλώ στα πουλιά, στα δέντρα, στη θάλασσα. Χαμογελώ στον ουρανό και συνεννοούμαι με τα σκυλιά και τις γάτες. Νοιώθω την ενέργεια των ανθρώπων πάνω μου. Νοιώθω τον φθόνο, την αγάπη, την ηρεμία στα μάτια των άλλων. Αισθάνομαι την ενέργεια των χώρων που με φιλοξενούν. Θεωρώ πως καμία σύμπτωση δεν είναι τυχαία. Μάλλον, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ερμηνεύω τα σημάδια γύρω μου, τα σινιάλα του κόσμου μου. Ψάχνω τη μαγεία. Χωρίς αυτή η ανθρωπότητα όλη θα μου φαινόταν άχρηστη. Ανιχνεύω τα όρια της ύπαρξης μου, ψαχουλεύω τις σκοτεινές κοιλότητες της ψυχής μου και με πιάνει ρίγος. Είμαι έτοιμος να πεθάνω για ιδανικά και αξίες. Υπηρετώντας ιδέες που δεν έχουν καμία χρηματική αξία, και το σημαντικότερο, δεν αποδεικνύονται.
Δεν είμαι ρεαλιστής σημαίνει είμαι ελεύθερος. Ελεύθερος από τα ψευτο-όρια της επιστημονοσύνης που μας εγκλώβισε η «σύγχρονη εποχή». Πίσω από τους αριθμούς και τις γραφικές παραστάσεις κρύβεται το μυστήριο. Οι κουστουμαρισμένοι διευθύνοντες σύμβουλοι, οι κατασκευασμένοι τεχνοκράτες και οι ρεαλιστές ηγέτες μου κρύβουν τη μαγεία μου. Προσκυνούν το χιλιο-απαντημένο ΠΩΣ και αποφεύγουν με τρόπο το αναπάντητο, αιώνιο ΓΙΑΤΙ, που ξέρουν πως θα τους στοιχειώνει για πάντα.