Μετρημένο καλοκαίρι φέτος. Έρχεται αργά, με δόσεις. Τη μια εμφανίζεται απειλητικά με μίνι καύσωνες, και την άλλη μετανιώνει και ξεσπά σε σποραδικές βροχές και τοπικές καταιγίδες. Καλύτερα έτσι. Σαν φαγητό που βράζει αργά και μένει στην κατσαρόλα να καταστηθεί, κλείνοντας μέσα του όλα τα αρώματα και τις γεύσεις. Εγώ το προτιμώ. Βαρέθηκα τα καλοκαίρια στη χύτρα ταχύτητας. Ιούνιος – καύσωνας – προσφορές – εισιτήρια- αεροπλάνο – νησί ή Ευρώπη – επιστροφή – παραλία – ξενοδοχείο – Σεπτέμβρης – ΤΕΛΟΣ. Μετά σου κάθονται στο στομάχι τα selfies στις πλατείες και τα μαγνητάκια του ψυγείου. Στοιχειώνουν το φθινόπωρο αυτές οι αχώνευτες καλοκαιρινές διακοπές τύπου fast food.
Φέτος όλα καταφθάνουν στην ώρα τους. Τα κεράσια, τα καρπούζια, οι παραλίες, το ούζο. Όλα όπως πρέπει. Τα χειμωνιάτικα ρούχα έχουν φυλαχτεί εδώ και καιρό, όμως όλο και κάτι “πιο εποχιακό, πιο χοντρό” έχει μείνει έξω για μια περίπτωση ανάγκης. Κάνει ψύχρα τα βράδια. Ιούνιο μήνα και το σεντόνι δεν σε φτάνει. Το αεράκι φυσά ακόμα στα δρομάκια της πόλης, στα μπαλκόνια, στα πάρκα. Τώρα που οι ρυθμοί έπεσαν βλέπω καλύτερα τις λεπτομέρειες, πιάνω περισσότερα πράγματα.
Λες και το καλοκαίρι ηρέμησε κι αυτό που δεν έχει φέτος να προλάβει όλα εκείνα που κάθε χρόνο του φορτώνουμε. Μειώθηκαν οι κρατήσεις στα τουριστικά σαρδελοδοχεία, οι εξωτικοί προορισμοί των διαφημίσεων έγιναν μονοήμερες εξορμήσεις στην παραλία, τα σούσι και οι ψαροταβέρνες λαιμητόμοι, έγιναν σάντουιτς από το σπίτι και πλυμένα φρέσκα φρούτα στο ταπεράκι. Προσαρμοζόμαστε κι εμείς στα νέα δεδομένα και αφήνουμε λίγο το γκάζι του καλοκαιριού που το τρέχαμε με χίλια εδώ και χρόνια. Η φύση επιστρέφει στις δικές της φυσιολογικές στροφές. Σου δίνει το χρόνο να καταδυθείς λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια των εντυπώσεων, να μυρίσεις την ουσία των πραγμάτων και το γιατί της κάθε επιλογής.
Κάνε Θεέ μου να κρατήσει αυτή η βραδύτητα. Κι όταν ο κόσμος ορθοποδήσει, ας είναι τουλάχιστο λίγο σοφότερος. Όχι πολύ. Τόσο όσο χρειάζεται για να μην χάνει και να μην καταστρέφει την ομορφιά που δανείστηκε από τα παιδιά του.