Συμφωνώ με όσους μιλούν για πολιτικές μεταλλάξεις εν όψη εκλογών. Εκνευρίζομαι όμως αφάνταστα όταν οι δηλώσεις αυτές γίνονται απο πολιτικούς. Για τον απλούστατο λόγο ότι την ώρα που το λένε πέφτουν κι αυτοί θύματα της δικής τους κριτικής χωρίς όμως να το καταλαβαίνουν.
Με τέτοιες δηλώσεις αποδεικνύουν ότι μεταλλάσσονται και οι ίδιοι προεκλογικά φορώντας τον μανδύα του ευσυνείδητου ειλικρινή πολιτικού άντρα. Πράγμα που αποτελεί ως γνωστό, σχήμα οξύμωρο.
Ο πολιτικός έγινε συνώνυμο του ψεύτη καιροσκόπου και του υποκριτή ψηφοθήρα, αλλά την ίδια στιγμή, τίποτα δεν τον εμποδίζει να απευθύνεται με σοβαροφάνεια στον μέσο πολίτη-ψηφοφόρο και να επικαλείται “δήθεν” το καλό της πατρίδας. Φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε σε μια παράλογη εποχή όπου οι πολιτικοί δίνουν μαθήματα εντιμότητας και πατριωτισμού και οι κυβερνώντες μιλούν ανερυθρίαστα για αξιοκρατία και ισότητα. Οι λαϊκιστές λαϊκίζουν αισχρά και οι ψεύτες ψεύδονται ασύστολα. Χωρίς κανένας τους να νοιώθει ούτε για μια στιγμή την ανάγκη να δικαιολογηθεί. Τα τηλεοπτικά χαμόγελα δεν είναι καθόλου “επικοινωνιακά”, όπως συνέβαινε σε άλλες εποχές. Είναι χαμόγελα ανέντιμων ανθρώπων που ξέρουν πως σχεδόν δικαιωματικά, μπορούν να παρανομούν ατιμώρητα και επανειλημμένα.
Ρουσφέτια ξεσκεπάστηκαν, καταχρήσεις και υπερβάσεις εξουσιών βγήκαν στη φόρα. Ευνοιοκρατίες τραμπουκισμοί και μίζες. Εγκληματικές παραλείψεις, παραπλανήσεις και ψέματα. Αποδεδειγμένα λανθασμένοι χειρισμοί, εξολοκλήρου λανθασμένες προβλέψεις, ψεύτικες υποσχέσεις και κούφιες δηλώσεις.
Μας έκλεισαν στον κλουβί του “άρχοντα λαού” και μας ρίχνουν ψίχουλα. Άλλοτε για να τσακωνόμαστε και άλλοτε για να σιωπούμε. Με το μαστίγιο και το καρότο, μας διατηρούν σε καταστολή και διαιωνίζουν την πνευματική μας αφαίμαξη, για να μπορούν αυτοί ανενόχλητοι να ανεβάζουν την φαρσοκωμωδία τους στο θίασο της Δημοκρατίας.
Αυτό που ξεκίνησε σαν σχόλιο τελειώνει σαν προκύρηξη.
Που μπορεί και να σημαίνει, ό,τι έσπειρες θα θερίσεις….
Σκόρπια λόγια
