Τα παράλογα και παράδοξα των βουλευτών συνεχίζουν να εκπλήσσουν και να προκαλούν. Κατά παράδοση πλέον της πολιτικής μας ζωής, οι παρανομίες, οι κουμπαριές, τα ρουσφέτια και η αναξιοκρατία εξακολουθούν να αποτελούν τους κύριους άξονες πάνω στους οποίους κινούνται καθημερινά οι δήθεν “εκπρόσωποι του λαού”. Τα παραδείγματα πολλά, και συνήθως συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε ξεδιαντροπιά και πρωτοτυπία.
Κανείς δεν κατάλαβε γιατί ένας βουλευτής, στο όνομα της παράλογης ασυλίας του, δικαιούται να παρανομεί. Και οι περιπτώσεις των Θεμιστοκλέους και Πιτσιλλίδη είναι όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας, μόνο δύο από τις πολλές που σίγουρα υπάρχουν. Τρέχουν και δεν φτάνουν, όπως ενημερωνόμαστε από τις εφημερίδες, να τακτοποιήσουν τις “υποχρεώσεις” τους με τον νόμο προκειμένου να μην εκτεθούν και να μην εκθέσουν και το κόμμα τους. Και σαν να μην έφτανε το σκάνδαλο με τα πρόστιμα, ήρθε τώρα (λόγω συγκυρίας) και το θέμα των φορολογικών δηλώσεων. Εκεί δεν μιλάμε μόνο για τους απλούς βουλευτές, αλλά και για τουλάχιστον δύο κομματικούς ηγέτες που δεν συμπληρώνουν φορολογική δήλωση. Όπως πάμε σε λίγο καιρό, όποια πέτρα παρανομίας και να σηκώσεις, θα τους βρίσκεις από κάτω αυτούς τους “πολιτικούς άντρες” της “…πολυ-βασανισμένης Κύπρου μας..”
Μόνο θυμό μου προκαλεί και η ιδέα ότι όλα αυτά , και να δούμε και πόσα άλλα, συντελούνταν συνωμοτικά από όλους τους πολιτικούς, κάτω από τη μύτη μας και κρυμμένα πίσω από τα ανόητα τους χαμόγελα, τους λαϊκισμούς και τις επικοινωνιακές ατάκες τους. Αν σκεφτούμε την παρανομία τους σε αναλογία με τα όσα ακούμε τις τελευταίες μέρες, είναι να απορείς πώς αυτά τα άτομα, ορίστηκαν από το σύστημα, για να φτιάχνουν νόμους.
Νόμους που πρώτοι αυτοί αγνοούν στο όνομα της βουλευτικής τους ασυλίας η οποία καταλήγει μ’αυτό τον τρόπο να γίνεται ασυδοσία. Η μεγαλύτερη τους ασυλία φυσικά είναι στην συνείδηση και την αυτοκριτική. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και τα μεσημεριάτικα ταμπλό, θα ζητούν και πάλι την ψήφο και την εμπιστοσύνη μας.