Είμαι ένα υπόκωφο βουητό που φτάνει από μακριά και με στοργή σκεπάζει τις ψυχές που αγρυπνούν. Ηρεμούν οι ανησυχίες, μαλακώνουν οι αντιστάσεις της λογικής και δέχονται αυτό που μια ζωή πολεμούσαν.Είμαι ριζωμένος στα θεμέλια της ύπαρξης σας και τρέφομαι από την υγρασία των υπογείων σας. Πως αντιστέκεται το κλαδί στον κορμό; Πώς αμφισβητεί το πέταλο το λουλούδι;
Με εύκολες μεταμοντέρνες θεωρίες. Ενδίδετε στο παραμύθι της εξυπνάδας και συμπεριφέρεστε σαν νικητές σε μια στημένη μάχη χωρίς αντίπαλο.
Σας διηγούμαι ότι έχω δει και σας μεταφέρω ότι έχω ακούσει.
Δεν υπάρχουν ψέματα.
Μάρτυρες μου τα πουλιά, μεγάλη χάρη τους, και τα ειλικρινή κυπαρίσσια.
Ο δρόμος της ερμηνείας σε οδηγεί ξανά στο σκοτάδι.
Δεν ερμηνεύονται οι αλήθειες αγάπη μου.
Δεν εξηγείται η ανάσα, το βλέμμα, το κύμα.
Επιβεβαίωση και σιγουριά. Τα δυο συστατικά της μουχλιασμένης καθημερινότητας.
Ο φόβος, η αμφιβολία και όλα τα άλλα ανθρώπινα χαλούν την εικόνα της επιστημονοσύνης μας.
Με παίρνουν οι λέξεις, με σπρώχνουν τα χρώματα, με φέρνουν οι ήχοι.
Και υπάρχω.