Gunkanjima σημαίνει «Πολεμικό Πλοίο» στα ιαπωνικά και είναι η ονομασία ενός εγκαταλειμμένου νησιού που βρίσκεται 15 λεπτά από τα παράλια του Ναγκασάκι. Κατάφερε να πάρει το όνομα αυτό το 1907 από τα πυκνοκτισμένα κτίρια σκυροδέματος αλλά και τους ψηλούς τοίχους περιμετρικά που το χώριζαν από την θάλασσα. Η όψη του μοιάζει με πολεμικό πλοίο που πλέει αιώνια στον ωκεανό. Το νησί αυτό μου κίνησε το ενδιαφέρον γιατί κατά την διάρκεια της κατοίκισης του κατέγραψε την μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού στο κόσμο. Τώρα τα εγκαταλελειμμένα κτίρια αυτής της πόλης φάντασμα αφηγούνται την λυπητερή αλλά συνάμα εντυπωσιακή ιστορία του χώρου αυτού.
Κατά το 1890 η Mitsubishi αγόρασε μια τοπική επιχείρηση εξόρυξης άνθρακα σε ένα γειτονικό νησί ονόματι Takoshima. Το 1895 επεκτείνεται η επιχείρηση εξόρυξης στο νησί Gunkanjima και μέχρι το 1900 βυθίζονται στα έγκατα της θάλασσας δυο τεράστια αξονικά τούνελ. Ακολούθησε ένα τεράστιο «κύμα» εξορυξης άνθρακα για το οποίο χρειάστηκε μια αύξηση στον αριθμό των επιτόπου εργατών. Δεν πέρασε πολύς καιρός ωσότου αναπτυχθεί στο νησί μια κοινότητα.
Μέχρι το 1917 υπήρχαν περισσότεροι από 3000 κάτοικοι στο νησί οπόταν άρχισε η κατασκευή του πρώτου κτιριακού συγκροτήματος διαμερισμάτων από σκυρόδεμα. Αυτό ήταν ένα μνημειακό επίτευγμα καθώς ήταν το πρώτο μεγάλο κτίριο από σκυρόδεμα σε όλη την χώρα. Για να αντιληφθούμε την σημασία αυτού του κτιρίου να αναφέρω ότι η Αμερική είχε κατασκευάσει το πρώτο ανάλογο κτίριο από σκυρόδεμα μόλις 12 χρόνια νωρίτερα. Μετά από αυτό ακολούθησε η κατασκευή ενός 9οροφου συγκροτήματος διαμερισμάτων το οποίο ήταν το ψηλότερο στην Ιαπωνία. Πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχαν συνολικά 30 συγκροτήματα διαμερισμάτων στο νησί ενώ την ίδια στιγμή στην Ιαπωνία κτίζονταν ελάχιστα κτίρια λόγω της προετοιμασίας για τον πόλεμο. Ωστόσο η ψηλή απαίτηση για κάρβουνο συνεπάγει την αύξηση 
της ανόρυξης και ως εκτούτου αύξηση της κοινότητας του νησιού.
Καθώς ο πόλεμος χρειαζόταν τους νεαρούς Γιαπωνέζους να πολεμήσουν η Mitsubishiάρχισε να χρησιμοποιεί εργάτες από την Κίνα και την Κορέα, οι οποίοι μεταφέρονταν στο νησί χωρίς την θέληση τους. Πρακτικά το 1945 το Gunkanjima μετατράπηκε σε ένα στρατόπεδο δούλων – εργατών. Περίπου 1500 άτομα πέθαναν από τραυματισμούς στα ορυχεία και υπερκόπωση.
Το 1959 το Gunkanjimaέφτασε τα 5230 άτομα σε πληθυσμό. Να αναφέρω ότι η μεγαλύτερη διάσταση του νησιού σε μήκος είναι 480μ και σε πλάτος 160μ. Δηλαδή λίγο περισσότερο από το μήκος δυο γηπέδων ποδοσφαίρου. Η επιφάνεια του ανέρχεται σε 63000 τετραγωνικά μέτρα και ισούται με 12 άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο. Μέχρι σήμερα αυτή είναι η μεγαλύτερη καταγραμμένη πυκνότητα πληθυσμού στον κόσμο.
Το νησί συνέχισε την πορεία του προς μια περίοδο ευμάρειας χάρη στον πόλεμο της Κορέας. Το Gunkanjimaμετατράπηκε σε μια μικρή Μητρόπολη. Υπήρχαν στο νησί καταστήματα, 
μπαράκια, καφενεία, εστιατόρια, μπακάλικα, σπα, θέατρα, σχολεία, χαρτοπαικτικές λέσχες, ένα γήπεδο, ένα ναό,ένα νεκροταφείο και ένα μπουρδέλο. Όλα όσα χρειάζονται για να ζήσεις μια κανονική ζωή σε ένα απόμερο νησί. Η μόνη επαφή με τον έξω κόσμο ήταν η εισαγωγή τροφίμων και η εξαγωγή άνθρακα.
Η ανάπτυξη όμως δεν κράτησε για πάντα. Στα μέσα του 1960 το πετρέλαιο αντικατέστησε τον άνθρακα από πρωτεύοντα ενεργειακό προμηθευτή. Ορυχεία άνθρακα σε όλη την Ιαπωνία άρχισαν να κλείνουν. Τελικά το 1974 η Mitsubishi διέταξε τον τερματισμό της ανόρυξης άνθρακα στο νησί. Μέσα σε τέσσερις βδομάδες από αυτή την απόφαση το νησί εκκενώθηκε εντελώς, αφήνοντας πίσω του μια μπετονενια Πόλη φάντασμα.
Για τα τελευταία 32 χρόνια πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν πατήσει πόδι στο νησί και σύμφωνα με τα γεγονότα οι περισσότεροι Ιάπωνες ούτε καν γνωρίζουν την ύπαρξη του. Όπως πολλά πικρά πράγματα της ιστορίας της Ιαπωνίας έχουν αποσιωπήθει από την κοινωνία έτσι και αυτό. Καθώς τα κτίρια μένουν ασυντήρητα και απροστάτευτα από τους τυφώνες σιγά σιγά εξαφανίζονται και μαζί τους η ιστορία αυτού του σιωπηλού νησιού.