Με φιλοδωρήματα εκατοντάδων χιλιάδων, με “βασιλικές” ετήσιες απολαβές και με πολλά άλλα που ακόμα δεν μάθαμε και το πιο πιθανόν είναι να μην μάθουμε ποτέ. Και ταυτόχρονα, με μια σειρά από λανθασμένες στρατηγικές, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, με κακοδιαχειρήσεις , με προχειρότητα και πλήρη ανεπάρκεια στη διοίκηση. Έτσι καταρρέουν οι τράπεζες και τα οικονομικά συστήματα παρασέρνοντας μαζί τους τις οικονομίες ολόκληρων κρατών.
Έτσι οδηγούνται στη φτώχεια, στην ανεργία και στην παρακμή, ολόκληρες κοινωνίες. Όταν 
οι διοικούντες είναι κλέφτες, ψεύτες και απατεώνες. Όταν μετατρέπουν τα λεφτά του κόσμου σε φιλοδωρήματα. Φιλοδωρήματα για τι; Για ποιο πράγμα; Για την απίστευτη ικανότητα τους να καταβροχθίζουν βουλιμικά τα εκατομμύρια των τραπεζών και να τις οδηγούν στον γκρεμό; Δεν φτάνει δηλαδή που ευθύνονται για την κατάντια στην οποία βρισκόμαστε, έπαιρναν και bonus από πάνω.
Και ο κόσμος κατάθετε τα λεφτά του ή αγόραζε τα πολυ-διαφημιζόμενα αξιόγραφα με τους “ύποπτους” όρους στα ψιλά γράμματα, από μια Τράπεζα που επιβράβευε γενναιόδωρα εκείνους που την αφαίμαζαν παρασιτικά. Τα εφάπαξ
, οι οικονομίες μια ζωής, τα λεφτά για τις σπουδές ακόμα και τα φιλανθρωπικά ταμεία, τροφοδοτούσαν απλά ένα σύστημα που στήθηκε ειδικά για να “ταΐζει” με εκατομμύρια τους υψηλόβαθμους στην ιεραρχία της απληστίας.
“Ολίγον” ενδιαφέρει τώρα, αν θα προσαχθούν ενώπιον της δικαιοσύνης, αν θα δικαστούν ή αν θα καταδικαστούν. Πολύ απίθανο μου φαίνεται εξάλλου να βρεθούν έστω και για λίγο πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα έλυνε άμεσα κανένα πρόβλημα αφού εκείνο που προέχει τώρα δεν είναι να ικανοποιηθεί το “αίσθημα δικαίου” του πολίτη, αλλά να βρεθούν λεφτά.
Δυστυχώς για μάς, τα λεφτά δεν επιστρέφονται. Όποιο και αν είναι το αδίκημα και όποια κι αν είναι η καταδίκη, τα φιλοδωρήματα, οι αμοιβές και οι μίζες δεν επιστρέφονται. Ότι και να λέμε, τα “πρωτοπαλλήκαρα” της Λαϊκής τρίβουν τα χέρια και χαμογελούν με σιγουριά πίσω από τις στοίβες με τα χαρτονομίσματα, ψιθυρίζοντας “Εμείς πάντως φάγαμε καλά!”