Όταν λέμε οτι η ζωή μας γίνεται όλο και πιο εύκολη, δεν σκεφτόμαστε ποτέ οτι και η σκέψη μας αναπόφευκτα ακολουθεί την ίδια κατάληξη. Ο ξεχειλωμένος υποκειμενισμός που χαρακτηρίζει την εποχή μας και την κοινωνία μας ειδικότερα, και ο Αμερικάνικος τρόπος ζωής που αχόρταγα υιοθετούμε, μας έχουν οδηγήσει σ’ένα fast food όχι μόνο αγαθών αλλά και σκέψης.
Τυφλωνόμαστε αμέσως μπροστά στην αστραφτερή πληροφορία οτι μπορούμε να χάσουμε 20 κιλά, σε 1 μήνα με 5 λεπτά άσκηση την ημέρα , και όλ’αυτά για 50 δολάρια, και ξεχνάμε εντελώς οτι τίποτα ουσιαστικό στη ζωή δεν κερδίζεται εύκολα, γρήγορα και φτηνά. Αντίθετα πρόκειται για μια πετυχημένη συνταγή που μας απομακρύνει απο την πικρή καθημερινή πραγματικότητα και μας ρίχνει απαλά στον όμορφο κόσμο της κατασκευασμένης ψευδαίσθησης, κάνοντας μας πνευματικά τρωτούς και ανοχύρωτους.
Κι έτσι όπως βουλιάζουμε στο τελεμάρκετινγκ της καθημερινότητας μας, με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρεται και η σκέψη μας. Όλα γίνονται γρήγορα, εύκολα και φτηνά χωρίς όμως αυτό να μας κάνει ούτε για μια στιγμή καχύποπτους. Ξαφνικά γίναμε όλοι εθνικιστές και ρατσιστές. Ξενόφοβοι και εκμεταλλευτές μειονοτήτων. Ξαφνικά γίναμε όλοι Τουρκοφάγοι εκτελεστές τύραννοι, διαψεύδοντας θριαμβευτικά την ιστορία των γειτόνων μας. Ξαφνικά γίναμε όλοι πουριτανοί συνωμοσιολόγοι και φανταζόμαστε μαχαιρώματα στην παλιά Λευκωσία και καυγάδες αλλοδαπών. Απο το πουθενά σκαρώσαμε σενάρια δήθεν εισβολής και κατοχής. Μετανάστευσης ερήμωσης και γκετοποίησης . Ξαφνικά γίναμε όλοι ενωτικοί πραξικοπηματίες εοκαβητατζήδες.
Τόσο εύκολα!
Τόσο γρήγορα!
Τόσο φτηνά!
Ακριβώς όπως γίναμε πριν μερικά χρόνια, όλοι χρηματιστές οικονομολόγοι και χρεοκοπήσαμε. Όπως γίναμε πιο πριν ακόμα , όλοι μας πολιτικοί. Και κανένας δεν σκέφτεται οτι , όλαυτα δεν τα “γίνεσαι” όυτε σε μια νύχτα, ούτε σε μια δεκαετία. Είναι χαρακτηριστικά που ζυμώνονται μεσα στον πυρήνα των πολιτισμών για χρόνια. Είναι συστατικά που φέρουν μαζί τους οι κοινωνίες απο την πορεία τους μέσα απο την ιστορία. Και αν κάποιος λαός δεν τα έχει , δεν μπορεί να τα αποκτήσει με το ζόρι μέσα σε 3-4 χρόνια. Ήμαστε τόσο παραμυθιασμένοι και ευκολόπιστοι ως λαός, που εξακολουθούμε να ανταλλάζουμε πάντα το καθρεφτάκι των ξένων με ότι πιο ακριβό έχουμε, χωρίς ποτέ να μαθαίνουμε απο τα λάθη μας. Και οι θησαυροί μας, που τόσο εύκολα ξεπουλούμε δεν είναι τίποτα άλλο απο την ενότητα ,την συνείδηση και την αξιοπρέπεια μας . Κι όπως τα γίναμε όλ’αυτα απο τη μιά , νά σου απο την άλλη και τα αντίδοτα. Η μια μετά την άλλη οι ομάδες στήριξης μειονοτήτων και αλλοδαπών. Οι πλατφόρμες “επαναπροσέγγισης” και “επανένωσης” της πατρίδας μας. Οι αντιρατσιστές, οι αντιεξουσιαστές, οι αντι-αντί. Οι πασιφιστές , οι παγκόσμιοι πολίτες ονειροπόλοι. Οι αντί-γιατί έτσι αποκτώ υπόσταση και νόημα.
Κι αν κάποιος διερωτηθεί , γιατί όλ’αυτα, η απάντηση είναι νομίζω αυτή.
Είναι τόσο ωραίο τα καινούργιο ελλειπτικό μηχάνημα που αγόρασα. Τόσο όμορφα διπλώνει κι εξαφανίζεται κάτω απο το κρεββάτι με ενα απαλό σπρώξιμο. Σχεδιασμένο απο έμπειρους επαγγελματίες. Μελετημένο χρόνια σε υπερσύγχρονα εργαστήρια απο επιστήμονες διάνοιες. Είναι τόσο όμορφα αυτά που μου υπόσχεται η διαφήμιση, χαμογελούν τόσο γλυκά αυτοί που το χρησιμοποιούν, που τελικά δεν με νοιάζει καθόλου αν δεν χάσω ούτε ενα γραμμάριο λίπους. Η ζωή μου άλλαξε , απόκτησε νόημα και νοιώθω καλύτερα. Αυτό είναι που μετρά.
Έτσι κι εμείς. Είναι τόσο όμορφο να υπερασπίζεσαι ανυπεράσπιστες μειονότητες. Ίσως γιατί κι εμείς μια μειονότητα είμαστε που κανένας ποτέ δεν υπερασπίστηκε. Είναι τόσο ωραίες ιδέες , σχεδιασμένες απο τόσο καλούς και πιστικούς κοινωνιολόγους. Είναι τόσο όμορφο να πολεμάς την αδικία, ίσως γιατί αυτό μας λείπει τόσο πολύ στη χώρα μας, που δεν με νοιάζει τελικά αν δεν υπάρχει αδικία να πολεμήσω. Νοιώθω τόσο όμορφα να διοργανώνω εκδηλώσεις αλληλεγγύης για τους αλλοδαπούς. Να κατηγορώ με κάθε μέσο και με όση δύναμη έχω, τους φασίστες εκμεταλλευτές, ίσως γιατί ποτέ δεν το έκανε κανένας για τη δική μου περίπτωση. Είναι τόσο ωραίο να νοιώθω οτι χτυπώ την φασιστική εξουσία στη ρίζα της. Νοιώθω τόσο σημαντικός, τόσο χρήσιμος. Νοιώθω τόσο καλά, που δεν με νοιάζει τελικά, ούτε αν θα λυθεί το πρόβλημα της μετανάστευσης, ούτε αν θα ελευθερωθεί η πατρίδα μου. Δεν με νοιάζει τελικά, ούτε αν εγώ είμαι με τον τρόπο μου ακόμα μια μορφή φασιστικής εξουσίας.