Εκείνος που αγνοεί τα όρια εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα και το γεγονός ότι εξωτερικά μοιάζει ίδιος με εκείνον που αμφισβητεί τα όρια και θέλει να τα διευρύνει. Ο πρώτος λειτουργεί εκ του ασφαλούς χωρίς κόπο και καμαρώνει περήφανος για τα επίθετα του προοδευτικού ή του διανοούμενου που απλόχερα του χαρίζει ο κόσμος. Ο δεύτερος ταλαιπωρείται σ’ ένα προκρούστειο βασανιστήριο ανάμεσα στις τύψεις και στις επιλογές του. Φορτώνεται το ασήκωτο φορτίο του πρωτοπόρου σε αχαρτογράφητα νερά γνωρίζοντας πως η ζυγαριά θα γέρνει πάντα έστω και ελάχιστα προς τη μεριά της αποτυχίας. Την ίδια στιγμή αναγκάζεται συνεχώς να αποδεικνύει ότι δεν είναι ένα απλός εκκεντρικός αιθεροβάμων αλλά ένα ανήσυχο μυαλό με συνείδηση και υπευθυνότητα.
Στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη νερόσουπα που πλατσουρίζουμε, εκείνος που αγνοεί προκλητικά τα όρια, “πουλά’ ενώ εκείνος που προσπαθεί να τα διευρύνει, “κοστίζει”. Γέμισε ο κόσμος μυωπικούς, διανοούμενους προοδευτικούς που δεν διακρίνουν κανένα όριο σε τίποτα και πουθενά. Όλοι και όλα ένα. Η θεωρία της εγκληματικής υπεραπλούστευσης. Μια φιλοσοφική αρλούμπα που περιφέρουν αβίαστα στις συζητήσεις τους άλλοτε με κατασκευασμένα επιχειρήματα και άλλοτε με πιασάρικες ατάκες.
Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πείθομαι πως αυτά τα άτομα είναι απλά εκείνοι που δυσκολεύτηκαν να καταλάβουν το παράδοξο που θέλει τα όρια να υπάρχουν αλλά να είναι ατέλειωτα. Κι έτσι αποφάσισαν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία της “δίκαιης” ομοιομορφίας. Όλοι και όλα τα ίδια. Η αποδόμηση του χώρου μας οδήγησε στην αποδόμηση της ταυτότητας. Δε θ’ αργήσει να έρθει η μέρα όπου το ονοματεπώνυμο του καθενός θα θεωρείται διάκριση και θα καταδικάζεται ως “ρατσισμός”. Η Ε.Ε και ο Ο.Η.Ε θα ψηφίσουν διατάγματα ενάντια στο ονοματεπώνυμο και θα θεσπιστεί παγκόσμια Ημέρα ανωνυμίας. Για να ήμαστε όλοι ίσοι. Στα βιογραφικά μας σημειώματα θα γράφουμε: “Είμαι κάποιος και ζω κάπου”