Η ώρα είναι 5 το απόγευμα και ακόμα η οθόνη της τηλεόρασης είναι γεμάτη παράθυρα με φιλοξενούμενους. Ανήσυχοι. Προβληματισμένοι. Σκεφτικοί.
Αναλύουν τα δεδομένα και περιμένουν αγωνιωδώς εξελίξεις. Τηλεφωνικές παρεμβάσεις απο γνωστούς και συγγενείς. Ειδικοί και πρώην γνωστοί συμβάλουν στον αγώνα των έγκυρων δημοσιογράφων για να λάμψει η αλήθεια. Κάθε τόσο συνδέονται με την αίθουσα σύνταξης και με τον απεσταλμένο ανταποκριτή.
Τα νέα τρέχουν και το κοινό πρέπει να ενημερώνεται για τις τελευταίες εξελίξεις. Τρέχουν και οι τίτλοι στο κάτω μέρος της οθόνης.
Δεν αντέχω το βαρύ κλίμα. Γυρίζω κανάλια. Παντού τα ίδια. Λέω να σερφάρω λίγο στο ίντερνετ. Κι εκεί η ίδια κύρια είδηση. Εικόνες, ρεπορτάζ, αναλύσεις. Διαβάζω αποσπασματικά κάποιους τίτλους. “Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία” “Θα εκδοθεί και δεύτερο ανακοινωθέν” “ Διαψεύδει ο δικηγόρος!”
Σταματάω μια στιγμή και σκέφτομαι: “-Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Και απο το δημοσιογραφικό στερέωμα , μια στεντόρεια φωνή αντηχεί στ’αυτιά μου.
“Η ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΧΩΡΙΣΕ!!!!”
Η καταρρέουσα οικονομία, το παγόβουνο του μεταναστευτικού. Η Τουρκική απειλή στο αιγαίο και οι μειονότητες στη Θράκη. Το Μακεδονικό, η ανεργία, η διαφθορά και το Κυπριακό. Η επίσκεψη Μπαν Κι Μουν στη Λευκωσία, η εκ περιτροπής προεδρία και η σταθμισμένη ψήφος. ΟΛΑ ΧΑΘΗΚΑΝ! Ο Ελληνισμός της υφηλίου τους γυρίζει την πλάτη! Όλα σταμάτησαν στην σημαντικότερη είδηση του αιώνα! Η ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΧΩΡΙΣΕ! Κι ούτε ένα μπλακ άουτ δεν μας σώζει. Εμάς , τους τηλεθεατές, απο το μαρτύριο της σαχλαμάρας που αναμεταδίδεται, κι αυτό τον τόπο απο την κατάρα που τον δέρνει, και κάθε μέρα ξεχνά όλο και περισσότερο τί θα πεί αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής. Η ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΧΩΡΙΣΕ!
Υ.Γ
Άρτον και θεάματα: “Η ιστορική φράση, αλλά και σημερινή διεθνής έκφραση «άρτον και θεάματα» ανάγεται στη ρωμαϊκή περίοδο και προέρχεται από τη λατινική φράση panem et circenses.
Κατά τον Ιουβενάλιο, διάσημο Ρωμαίο σατυρικό ποιητή, ο αυτοκράτορας προσέφερε στο λαό σιτάρι (ψωμί) και θεάματα στο αμφιθέατρο (στην πρώιμη βυζαντινή περίοδο, στον ιππόδρομο) με σκοπό να τους αποσπά από τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας.
Σήμερα χρησιμοποιείται αυτή η έκφραση σε περιπτώσεις πολιτικής εξαθλίωσης ενός λαού, που αρκείται μόνο σε εφήμερες απολαύσεις – διασκεδάσεις…”