Ο αχός των οπαδών που έρχονταν από μακριά δεν ανησύχησε κανένα πελάτη. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού όμως πετάχτηκε από τη θέση του, είπε “ώχ η Ομόνοια” και έτρεξε προς τη βιτρίνα. Κοίταξε στο βάθος της λεωφόρου την οργανωμένη διαδήλωση που ανέβαινε, κλείδωσε την πόρτα και μας παρακάλεσε να μην βγούμε μέχρι να περάσουν. Βρήκα την αντίδραση του πολύ υπερβολική. Κοίταξα κι εγώ έξω από το γυαλί για να δω τι συμβαίνει.
Ένα πράσινο μπουλούκι με σημαίες και αναμμένες φωτοβολίδες περπατούσε κατα μήκος της λεωφόρου με συνοδεία αστυνομικών. Οι καπνοί μαζί με τις φωνές δυνάμωναν καθώς πλησίαζαν και μπορούσες ήδη να ξεχωρίσεις τα συνθήματα που φώναζαν. Ο ιδιοκτήτης μας εξήγησε πως την προηγούμενη φορά που πέρασαν έσπασαν στο ξύλο κάποιο πελάτη του που είχε την ατυχία να βγει από το κατάστημα εκείνη την ώρα και μετά τον πέταξαν πάνω στη βιτρίνα κάνοντας την κομμάτια. Ευτυχώς του τα πλήρωσε η ασφάλεια.
Κι ενώ προσπαθούσα να πιστέψω εκείνα που άκουγα κι εκείνα που έβλεπα, οι εξοργισμένοι οπαδοί έφτασαν στο ύψος του καταστήματος. Μια μητέρα με το μωρό της που βρέθηκε στο δρόμο τους έτρεξε και μπήκε φοβισμένη στο διπλανό κατάστημα. Οι μισοί είχαν τα πρόσωπα καλυμμένα με μαντήλια και μαύρα γυαλιά θέλοντας να κρύψουν την ταυτότητα τους και να επιδείξουν τις προθέσεις τους. Αρκετοί φορούσαν μαύρα δερμάτινα γάντια, κρατούσαν ξύλα και κουβαλούσαν μικρές τσάντες στην πλάτη. Οι σημαίες του Τσέ και της Σοβιετικής Ένωσης (!) κυμάτιζαν στον αέρα. Οι περισσότεροι φορούσαν μπλουζάκια που έγραφαν πάνω κάτι σαν “εσείς προκαλέσατε το μίσος μας (!)” Φώναζαν συνθήματα για εκδίκηση και τιμωρία. Άναβαν όλο και πιο πολλές φωτοβολίδες κάνοντας την ατμόσφαιρα αποπνικτική ενώ πετούσαν παντού φυλλάδια. Ένα σκηνικό τρόμου και εκφοβισμού. Σαν πορεία νεοναζί όπως αυτές που βλέπουμε στην τηλεόραση. Κάποια στιγμή η πορεία σταμάτησε. Δυο αντιτρομοκρατικές διμοιρίες της αστυνομίας έτρεξαν να ενισχύσουν τους υπόλοιπους. Το σκηνικό μύριζε μπαρούτι. Η ένταση ανέβηκε και ένιωθες πως από στιγμή σε στιγμή θα γινόταν μακελειό. Ξαφνικά οι πράσινοι τρομοκράτες άρχισαν να τραγουδούν με όλη τους τη δύναμη. Η βιτρίνα του καταστήματος έτρεμε από την ένταση. Οι στίχοι έλεγαν “δεν θα περά- δεν θα περάσει ο Φασισμός”
Ο φασισμός ήταν εκεί μπροστά μας. Η τρομοκρατία του ποδοσφαιρικού όχλου. Ο φασισμός σε όλο του το μεγαλείο τραγουδούσε “δεν θα περάσει ο φασισμός”
Πού πάμε;