Το μεγαλύτερο ερώτημα δεν είναι τί φοβάται η κυβέρνηση. Αλλά γιατί δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει οτι φοβάται.
Φοβάται τους στρατιώτες στην παρέλαση και τελευταία στιγμή διατάζει να αφαιρεθούν οι γεμιστήρες απο τα όπλα. Φοβάται τους πολίτες που διανέμουν φυλλάδια στην παρέλαση, σκαρφίζεται μια αφορμή για να τους συλλάβει, και εκ των υστέρων αποδεικνύεται οτι η σύλληψη ήταν παράνομη . Φοβάται τους διαδηλωτές σε αντικατοχική διαδήλωση που φωνάζουν…
Το μεγαλύτερο ερώτημα δεν είναι τί φοβάται η κυβέρνηση. Αλλά γιατί δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει οτι φοβάται.
Φοβάται τους στρατιώτες στην παρέλαση και τελευταία στιγμή διατάζει να αφαιρεθούν οι γεμιστήρες απο τα όπλα. Φοβάται τους πολίτες που διανέμουν φυλλάδια στην παρέλαση, σκαρφίζεται μια αφορμή για να τους συλλάβει, και εκ των υστέρων αποδεικνύεται οτι η σύλληψη ήταν παράνομη . Φοβάται τους διαδηλωτές σε αντικατοχική διαδήλωση που φωνάζουν συνθήματα ενάντια στον Πρόεδρο και αποφασίζει να τους συλλάβει (και αυτούς) προκαλώντας την κοινή κατακραυγή , του κόσμου αλλά και όλων των πολιτικών κομμάτων , εκτός του ΑΚΕΛ φυσικά. Φοβάται όποιον έχει αντίθετη άποψη απο αυτήν του Προεδρικού και φροντίζει να τον στιγματίσει ως “εθνικιστή” και “απορριπτικό”. Τώρα μπήκαν στο στόχαστρο και οι ιστοσελίδες που διαφωνούν με τους χειρισμούς του Προέδρου και βάλλονται και αυτές. Απο το στόμα του ΓΓ του κυβερνώντος ΑΚΕΛ ακούσαμε μάλιστα οτι μέσα απο κάποιες ιστοσελίδες προωθείται ακόμα και η «φυσική εξόντωση του προέδρου Χριστόφια» . Λες κι απο τη μέρα που ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ ανέλαβαν τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου , ξαφνικά εξτρεμιστικές ομάδες συσπειρώνονται και συνωμοτούν ενάντια στον Πρόεδρο με σκοτεινά σενάρια εξόντωσης και ανατροπής . Όταν φυσικά ο Πάουελ συνομιλούσε με τον Χριστόφια για να τον πείσει να παρακάμψει (!!!) τον Τάσσο , τον καιρό του δημοψηφίσματος, κανένας δεν μίλησε για προσπάθεια ανατροπής .
Η αλήθεια είναι οτι ο Πρόεδρος και η Δημοκρατία , δεν κινδυνεύουν απο κανένα. Απλά η κυβέρνηση Χριστόφια , με τους μέχρι τώρα χειρισμούς της κυρίως στο Κυπριακό, έχει χάσει τη στήριξη και την εμπιστοσύνη του λαού . Δέχεται κριτική απο όλα τα κόμματα (εκτός απο το ΑΚΕΛ) και ειδικά απο εκείνα της συμπολίτευσης. Όμως σε καμία περίπτωση δεν απειλείται! Αυτά τα σενάρια είναι νομίζω κατασκευάσματα της ίδιας της κυβέρνησης που κάθε τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια γιατί την εξυπηρετούν.
Της επιτρέπουν να συντηρεί φαντάσματα του παρελθόντος και να δικαιολογεί την παρουσία της. Το ΑΚΕΛικό σύνδρομο του κατατρεγμένου που βλέπει παντού εχθρούς και απειλές για να επιβεβαιώνεται. Ξεσκεπάζοντας τάχατες με κάθε αφορμή , φασίστες , εοκαβητατζίδες , χρυσαυγητες, νεοναζί και εθνικιστές . Με τέτοιες μεθόδους , η κυβέρνηση καταφέρνει κάθε τόσο να κερδίζει λίγη απο τη χαμένη συμπάθεια του κόσμου που στο άκουσμα τέτοιων “απειλών” τείνει ,λογικά ,να συσπειρώνεται γύρω απο την κυβέρνηση και γύρω απο τον Πρόεδρο. Πιο πολύ ίσως για να διαφυλάξει θεσμούς και αξίες παρά τα ίδια τα άτομα. Με τέτοιες δηλώσεις για απειλές η κυβέρνηση προσπαθεί τελικά ,όχι να πείσει για την ορθότητα των χειρισμών της, αλλά να φοβίσει τον μέσο πολίτη στην ιδέα της απουσίας της απο το πηδάλιο του κράτους. Με λίγα λόγια: “Εμείς, ή οι εοκαβιτατζίδες που μέσα απο τις ιστοσελίδες τους σχεδιάζουν την εξόντωση του Προέδρου ; ” Τοποθετεί , εκ του πονηρού , τον κόσμο μπροστά σε κατασκευασμένα διλήμματα όπως το γνωστό “ΔΔΟ ή διχοτόμηση” ή το άλλο της Χαραλαμπίδου “ Εκ περιτροπής προεδρία (Χριστόφιας) ή προεδρικό συμβούλιο (σχ.Αναν);”
Τελικά, η κυβέρνηση Χριστόφια δημιουργεί και συντηρεί την διχόνοια στο εσωτερικό ,την ίδια στιγμή που κάνει έκκληση για ομοψυχία και ενότητα. Στη διάρκεια της μέχρι τώρα διακυβέρνησης της έχουν αναβιώσει φαντάσματα απο το παρελθόν , περισσότερο απο οποιαδήποτε άλλη περίοδο προεδρίας. Και στο όνομα της πλειοψηφίας που τον εξέλεξε , όσοι διαφωνούν με τον Πρόεδρο, ταπελώνονται ως φασίστες απορριπτικοί. Τέτοια εργολαβική δαιμονοποίηση όσων έχουν διαφορετική γνώμη απο εκείνη της κυβέρνησης , μόνο σε ολοκληρωτικά τριτοκοσμικά καθεστώτα συναντά κανείς στις μέρες μας.
Εγώ όμως ακόμα δεν κατάλαβα.
Γιατί φοβάται τόσο πολύ αυτή η κυβέρνηση;
Και όπως στο ...όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό…
Έτσι κι εδώ τελειώνω ξανά με το γνωστό και δυστυχώς επίκαιρο στοίχο :
“…Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό
σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει
Κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό
όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό…”