Σώστε τον Ακάμα! 
Απελπισμένες φωνές απόγνωσης υψώνονται τις τελευταίες μέρες από κάθε γωνιά της Κύπρου. Σώστε τον Ακάμα φωνάζουν στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και ζητούν όλοι υποστήριξη. Online ψηφοφορίες, συλλογή υπογραφών, γνώμες, απόψεις και ακατάσχετη αρθρογραφία σε όλο το μήκος και το πλάτος του Κυπριακού τύπου. Όλα για να σωθεί ο Ακάμας. Δεν πρόκειται για υποκρισία, εξάλλου δεν αμφισβητώ τις προθέσεις κανενός ευαισθητοποιημένου Κύπριου για το θέμα. Απλά μου κάνει εντύπωση που και αυτή τη φορά το μερίδιο ευθύνης του καθενός από μάς στη σταδιακή καταστροφή του Ακάμα είναι ανύπαρκτο.
Για δεκαετίες, οι λάτρεις του “ελεύθερου κάμπινγκ” στην περιοχή, ασελγούν στο σώμα του Ακάμα κουβαλώντας μαζί τους γεννήτριες, παγωνιέρες, σκηνές, στερεοφωνικά, μέχρι και τηλεοράσεις (!) έτσι ώστε να μην του λείψει τίποτα. Φεύγοντας αφήνουν σπασμένες πλαστικές καρέκλες να επιπλέουν στο κύμα, πλαστικά σχοινιά καρφωμένα στις πλευρές των βράχων εκεί όπου άπλωναν την μπουγάδα, δεκάδες σκουπίδια σε σακούλια, κάρβουνα, στάχτη και λερωμένες σχάρες στις παραλίες. Κανένας όμως δεν βγήκε ποτέ να φωνάξει σώστε τον Ακάμα! Η φοντάνα Αμορόζα “ξεκαπνίζει” από μακριά και όταν πλησιάζεις καταλαβαίνει ότι ο καπνός είναι από τις δεκάδες φουκούδες που κρέμονται από τα τουριστικά πλοιάρια. Κάνεις μπάνιο στον κόλπο και μετά βρωμάς τσίκνα από τις σούβλες και τα λουκάνικα. Για ένα δωδεκάωρο ολόκληρη η περιοχή δονείται από τα μπιτ των μουσικών από τα πλοιαράκια, μεθυσμένοι τουρίστες φωνάζουν και πηδούν στη θάλασσα, τα ενοικιαζόμενα σκάφη από το Λατσί πηγαινοέρχονται σαν τρελά και ΟΛΑ συμβάλλουν στην καταστροφή του ομορφότερου κόλπου της χώρας μας. Αλλά κανένας δεν ένοιωσε την ανάγκη να πει Σώστε τον Ακάμα! Τα λερωμένα κωλόχαρτα ανεμίζουν πιασμένα στα βράχια του ακρωτηρίου του Αρναούτη. Τα κλαδιά των δέντρων κομμένα από τους “ελεύθερους κατασκηνωτές” για να φτιάξουν φωτιά το βράδυ. Διάφοροι σύλλογοι διοργανώνουν “σαφάρι” εξορμήσεις στην περιοχή με εκατοντάδες συμμετοχές και οι οδηγοί επιδεικνύουν τις ικανότητες των εκτός δρόμου αυτοκινήτων τους πατώντας δεντρίλια και σπάνια λουλούδια. Κι όμως κανένας δεν φώναξε Σώστε τον Ακάμα!
Τώρα ξαφνικά θυμηθήκαμε να σώσουμε τον Ακάμα. Λες και εκείνο που μας ενόχλησε τώρα είναι η πιθανότητα να μην μπορούμε πλέον να αλωνίζουμε και να καταστρέφουμε την τελευταία εναπομείνασα παρθένα ομορφιά της χώρας μας. Δεν συμφωνώ με την επέκταση της οικιστικη ζώνης ούτε με το σενάριο της τουριστικής ανάπτυξης του Ακάμα. Θεωρώ όμως όψιμες τις ανησυχίες όσων ΤΩΡΑ θυμήθηκαν να τον υπερασπιστούν μόνο και μόνο επειδή έχασαν το αποκλειστικό προνόμιο να τον καταστρέφουν ασυνείδητα.