Τελικά τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απο το ΑΚΕΛ και απο τον ιερό πόλεμο στον οποίο αυτή η παράταξη διαχρονικά επιδίδεται. Αυτό δυστυχώς έχει αποδείξει με τις πράξεις του και με τις δηλώσεις του , γι’ακόμα μια φορά, ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Μπροστά στον ανθρώπινο πόνο και την λαική αγανάκτηση, ο “ευέλικτος” αποφάσισε πάλι να διχάσει τον λαό, μοιράζοντας επίθετα και χαρακτηρισμούς. Ξαναζεσταμένο φαγητό έχει καταντήσει αυτή η μέθοδος. Κάθε φορά που η κυβέρνηση δέχεται κριτική, το προεδρικό και οι αυλικοί του, ανασύρουν απο το συρτάρι τα γνωστά φαντάσματα του παρελθόντος , και τα κουνούν σαν σκιάχτρα μπροστά στα μάτια του φοβισμένου λαού . Ζούμε σε μια χώρα όπου ο διαφωνούντας, είναι συνώνυμο του πραξικοπηματία, του φασίστα και του εθνικιστή.
Γι αυτό, απο το μόλις τρίλεπτο διάγγελμα του ο Πρόεδρος, αποφάσισε να αφιερώσει τρεις απο τις οκτώ παραγράφους του, στην ομάδα των 50 ατόμων που προκάλεσαν τα επισόδεια στο προεδρικό. Ο κατεξοχήν “λαικός” ηγέτης , κωφέυει , μπροστά στη φωνή των χιλιάδων αγανακτισμένων πολιτών. Εγκλωβισμένος στις κομματικές του παρωπίδες , βλέπει μόνο αυτά που θέλει.
Όπως τότε που στη διάρκεια της πρώτης ομιλίας Κύπριου Προέδρου στο Ελληνικό κοινοβούλιο, ο “χωριάτης της διπλωματίας” θεώρησε σωστό να αναφερθεί στο φιλμάκι του youtube με τον Γριβικό παππού και το εγγόνι του.
Στη διάρκεια της διακυβέρνησης του, με μια σειρά απο “αριστοτεχνικές” κατα τα άλλα κινήσεις, κατάφερε να οπισθοδρομήσει το Κυπριακό, να καταβαραθρώσει την οικονομία, να ευνουχίσει την παιδεία και να καταστρέψει την Εθνική Φρουρά.
Και είναι απορίας άξιο, πώς αυτός ο άνθρωπος, θα καταφέρει να “επανενώσει” την πατρίδα του, τη στιγμή που μπροστά σε κάθε πρόβλημα, δεν χάνει ευκαιρία να διχάζει τον ίδιο το λαό του, σπέρνωντας την έχθρα και το μίσος.