Θεωρήθηκε ώς ένας απο τους πιο σημαντικούς εκπρόσωπους της μουσικής του 20 αιώνα. Η μουσική του ψηφίστηκε ώς εκείνη που επηρέασε περισσότερο την επόμενη γενιά μουσικών. Απο πολλούς όμως θεωρήται παράξενος και περίεργος. Όχι και τόσο αδικαιολόγητα τελικά . Διαβάστε μερικά απλά παραδείγματα…
Ηχογράφηση μόνο το βράδυ…
Ο Bob Dylan ηχογραφούσε μουσική στο στούντιο μόνο το βράδυ. Συγκεκριμένα εμφανιζόταν στο στο στούντιο γύρω στις 9 το βράδυ και δούλευε μέχρι το πρωί. Συχνά τα μέλη του συγκροτήματος ηχογραφούσαν μερικά κομμάτια το πρωί και ζητούσαν απο τον Bob Dylan να τα ακούσει. Αυτός τότε απαντούσε θυμωμένα “Δεν θέλω να τα ακούσω αν είναι ηχογραφημένα το πρωί!”
Εμμονή με τους στίχους…
Κρατούσε πάντα μαζί του ενα μπλοκάκι με στίχους που τους έγραφε πάντα με μολύβι. Αυτό το μπλοκάκι, καθώς και άλλα πρόχειρα χαρτάκια με στίχους , βρίσκονταν πάντα μαζί του. Συχνά συμπλήρωνε ή έσβηνε στίχους κατα τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ή στα μικρά διαλείμματα μεταξύ τους. Μερικούς απο αυτούς τους στίχους τους “δούλευε “ για 5 ή 6 χρόνια ώσπου να καταλήξει!
Ποτέ το ίδιο κομμάτι ξανά….
Ο Bob Dylan δεν έπαιξε ποτέ (!) το ίδιο κομμάτι με τον ίδιο τρόπο. Ούτε σε συναυλίες αλλά ούτε και στο στούντιο. Πάντα άλλαζε κάτι στις συγχορδίες, στη μελωδία, στην κλίμακα ή στον ρυθμό. Φυσικά αυτό ήταν κάτι που οι μουσικοί που έπαιζαν μαζί του στο συγκρότημα το μισούσαν περισσότερο απο’όλα.
Μονο 10 τραγούδια ο κάθε δίσκος…
Απο το 1975 και μετά ο Bob Dylan έβαζε στα άλμπουμ του μόνο 10 τραγούδια. Άσχετα αν εκείνη τη στιγμή είχε έτοιμα και ηχογραφημένα και άλλα κομμάτια. Στον δίσκο του Oh Mercy , ο παραγωγός του ζητουσε απεγνωσμένα να συμπεριλάβει στο άλμπουμ ακομα ενα τραγούδι. Ο Bob ήταν ανένδοτος. “Να βάλουμε δηλαδή 11 τραγούδια;” ρωτούσε συνέχεια.” αυτό είναι αδύνατο. Αφου ξέρεις οτι μόνο 10 βάζω!”
Χωρίς κράνος…
Κυκλοφορούσε πάντα με μια Harley Davidson του 1966 χωρίς κράνος. Την πρώτη φορά που πήγε να την δοκιμάσει στο γκαράζ του μηχανικού του, ζήτησε να την πάρει μια βόλτα. Όταν επέστρεψε είπε στον μηχανικό. “Πολύ φιλικοι’οι αστυνομικοί στην περιοχή σου. Μόλις με βλέπουν με χαιρετούν όλοι” Ο μηχανικος του τότε του εξήγησε οτι δεν τον χαιρετούσαν, αλλά οτι του έκαναν νόημα να σταματήσει γιατί οδηγούσε χωρίς κράνος και ήταν παράνομο. Φυσικά αυτή του την συνήθεια δεν την έκοψε ποτέ.
Οι φίλοι…
Ο Bob δεν ήθελε ποτέ να έχει φίλους μουσικούς. Μπορούσε να συνεργαστεί με μουσικούς ή να έχουν μια συζήτηση στη διάρκεια μιας συναυλίας ή μιας ηχογράφησης. Ποτέ όμως τίποτα περισσότερο.
Κρυμμένος στην κουκούλα…
Ο Bob Dylan φορούσε πάντα ενα μπουφάν με κουκούλα, μάλλον για λόγους ανωνυμίας. Το φορούσε ακόμα και μέσα στο στούντιο. Μια μέρα ήρθε ενας καινούργιος ντράμερ για να παίξει. Κάθησε λίγη ώρα και μετά ρώτησε τον ηχολήπτη. “Καλά και αυτός ο Bob Dylan πού στο καλό είναι;” Και ο ηχολήπτης απάντησε “κάθεται ακριβώς δίπλα σου” Ο Bob σήκωσε την κουκούλα, έριξε μια ματιά, και συνέχισε να γράφει στίχους!