Στα παγκόσμια χρονικά δεν νομίζω να υπάρχει άλλο παρόμοιο φαινόμενο. Μια πολιτική παράταξη να χαράζει την πορεία της και να κτίζει το πολιτικό της οικοδόμημα βασισμένη σε κατ’ εξακολούθηση παραδοχές λαθών.
Σαν πρώην ψηφοφόρος του κ. Κληρίδη και του κ. Μαρκίδη κανονικά δεν θα έπρεπε να εκφράζομαι. Τα δικά μου όμως προσωπικά λάθη σαν ψηφοφόρου δεν συγκρίνονται ούτε κατά διάνοια με τα τεράστια που διέπραξε την τελευταία δεκαετία η παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού και οι προσκείμενοι, εξαρτώμενοι ή ακόλουθοι της πολιτικοί.
Ξεκινώντας από τον καιρό των S300, το φιάσκο και τον περιβόητο ‘λόον του αδρώπου’, συνεχίζοντας με τις μεθοδεύσεις για το οικτρό Σχέδιο Ανάν, τις προσβλητικές – για κάθε κύπριο πολίτη – ανυπόστατες καταγγελίες του κ. Αναστασιάδη και την αντίθεση στην ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. την τελευταία στιγμή, και φτάνοντας στο φαινομενικά πιο ασήμαντο αλλά και ηθικά πιο κραυγαλέο ‘μέα κούλπα’ της υποστήριξης της υποψηφιότητας του Δημάρχου Λευκωσίας κ. Ζαμπέλα στις τελευταίες Δημοτικές Εκλογές, και με κάποιους άλλους ενδιάμεσους σταθμούς (περιπτώσεις Συλλούρη, Προδρόμου, ξαφνική σύμπλευση με Βασιλείου και Παπαπέτρου κλπ.) είμαστε μπροστά σε ένα πολιτικό θέατρο σκιών. (Δεν αναφέρομαι καν σε πράγματα όπως η προκλητική επιμονή στην παροχή πολιτικής στέγης σε στοιχεία – αν μη τι άλλο – αμφιβόλου ανάμιξης στα του ’74 διότι δεν πιστεύω στην παρελθοντολογία.)
Προσωπικά θεωρώ τεράστια κοροϊδία όλο αυτό το σκηνικό. Πρωτίστως προς τους ψηφοφόρους και υποστηρικτές (ακόμα και πρώην) του ΔΗΣΥ, αλλά και προς ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία. Η άμεση η έμμεση παραδοχή λαθών δεν παρέχει αυτόματη άφεση αμαρτιών όταν πρόκειται για εθνικά αλλά και θέματα δημόσιας διοίκησης.
Αφορμή για αυτά που γράφω ήταν η χθεσινή δήλωση του κ. Αναστασιάδη ότι δέχονται πως έκαναν λάθος στην υποστήριξη του Δημάρχου Λευκωσίας το 2001. Κατά τη γνώμη μου μια άνανδρη και προσβλητική προσέγγιση. Τότε πανηγύριζαν και θεωρούσαν ιδανικό τον κ. Ζαμπέλα, τρεις μήνες πριν σκέφτονταν σοβαρά να τον υποστηρίξουν και φέτος, ενώ σήμερα είναι άχρηστος και ανάξιος. Προσβάλλουν όχι μόνο τον ίδιο το Δήμαρχο σαν άτομο, αλλά και όλους όσοι δούλεψαν για το έργο (μικρό ή μεγάλο, πάντως όχι μηδενικό) που έγινε τα τελευταία χρόνια στην πρωτεύουσα. Και υποψιάζομαι ότι η αντίθεση τους έχει να κάνει με το ότι δεν ακολουθήθηκαν οι παλιές γνωστές μέθοδοι του βολέματος των ημετέρων και τις πιστής εφαρμογής και δουλοπρεπούς υπακοής στα μικροκομματικά ‘πρέπει’.
Προσωπικά αδυνατώ να κατανοήσω τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Δεν θέλω να πιστεύω (όπως πολλοί) πως υποκινούνται από τους ξένους ‘προστάτες’ μας. Αλλά την όλη εικόνα τη θεωρώ κατάντια.