Καλημέρα Μαριάννα,
Όπως σου είχα υποσχεθεί, να σου πάρω μια συνέντευξη. Θα είναι σύντομη για να μην πάρω πολύ από τον πολύτιμο σου χρόνο. Είναι η πρώτη μου φορά και θα προσπαθήσω να μην σε δυσκολέψω. Θα απευθύνομαι στον ενικό γιατί νιώθω μια οικειότητα όταν συνομιλώ μαζί σου.
Γιάννο μου, καλημέρα! Να και οι απαντήσεις! Ελπίζω να είναι ισάξιες των ερωτήσεών σου που, όπως σου είπα, είναι καταπληκτικές και ιδιαίτερα εύστοχες και ανθρώπινες! Σε ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις.
Y: Σε έχω γνωρίσει μέσω του Καναλιού από την εκπομπή σου “Δεν λες ευτυχώς”. Για μένα εκπέμπεις μια ηρεμία και μια γαλήνη, λες και βρίσκομαι σε μια παρέα, λες και είμαστε όλοι μια οικογένεια. Μου δίνεις την εντύπωση ότι το Κανάλι για σένα είναι κάτι περισσότερο από ένας χώρος εργασίας.
Μ: Αυτή ήταν πάντα η επιδίωξή μου! Να δημιουργώ καθημερινά ένα πεδίο συνάντησης που θα χωράει τους «φίλους» και αυτούς που θέλουν να «φλερτάρουν» με το τραγούδι! Να μπορούν μέσα στο δίωρο που διαρκεί η εκπομπή να συναντούν το αληθινό συναίσθημα! Είναι στην ουσία ένα καθημερινό στοίχημα που ποτέ δεν ξέρεις αν θα το κερδίσεις. Δυστυχώς, ομολογώ πως τα τελευταία χρόνια – σίγουρα πολύ πριν εγκατασταθώ στο Κανάλι- εγώ η ίδια πρώτη είχα χάσει αυτή τη χαρά του…φλερτ. Βλέπεις οι μεγάλοι σταθμοί επιβάλλουν άλλες κατευθύνσεις λόγω συμφερόντων που μπορεί μοιραία να σε απομακρύνουν από τον ίδιο τον εαυτό σου και τους στόχους σου. Αυτά τα τρία χρόνια που βρίσκομαι στο Κανάλι, αισθάνομαι «υγιής» και γεμάτη! Το οφείλω πάνω απ’ όλα στους εκλεκτούς μου συνάδελφους –για τους οποίους αισθάνομαι περήφανη- και στο γεγονός ότι ο σταθμός διαθέτει όραμα, ρομαντισμό και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του. Σίγουρα αυτός είναι ο λόγος που εκπέμπω ηρεμία και γαλήνη! Έχω ξαναβρεί τη χαρά του να κάνω εκπομπή!
Y: Κάνεις εκπομπές στο ραδιόφωνο για πολλά χρόνια και έχεις αρκετούς θαυμαστές – ακροατές, ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας; Πώς θα περίγραφες τη λέξη “πετυχημένος” στον χώρο σου;
Μ: Νομίζω πως για να είσαι επιτυχημένος –σε οποιονδήποτε χώρο κι αν βρίσκεσαι- πρέπει πρώτα να αγαπάς με πάθος αυτό που κάνεις, να το κατέχεις, άρα να το σέβεσαι! Δεν ξέρω εάν υπάρχει κλειδί που μπορεί να ανοίγει το δωμάτιο της επιτυχίας…Προσωπικά προσπαθώ να μην παίρνω πολύ σοβαρά τον εαυτό μου όταν βρίσκομαι στην εκπομπή. Να μην ξεχνώ ότι ο ραδιοφωνικός λόγος είναι έπεα πτερόεντα, λόγια που πετούν. Όχι απαραίτητα ανοησίες. Όταν κάνω εκπομπή, αισθάνομαι εντελώς ελεύθερη και λιγάκι…εκτεθειμένη! Αφήνομαι στο συναίσθημα της στιγμής και το μοιράζομαι πάντα με τους ακροατές μου. Μου έτυχε ακόμα και να κλάψω στον αέρα…Δεν ντρέπομαι με άλλα λόγια να είμαι ο εαυτός μου…Είναι τόσο λυτρωτικό το συναίσθημα άλλωστε. Έχω την αίσθηση πως με τα χρόνια –μετρώ σχεδόν 18 χρόνια στο ραδιόφωνο!- κάνω το ραδιόφωνο που θα άκουγα ως ακροατής του. Κι αυτό είναι ευλογία!
Y: Ποια είναι η γνώμη σου για το κυπριακό ραδιόφωνο, νομίζεις έχει χαρακτήρα; Ο μουσικός παραγωγός παίζει ότι του αρέσει ή ότι θέλει ο κόσμος; Ποιο είναι το μέλλον της ραδιοφωνίας στην Κύπρο;
Μ: Το κυπριακό ραδιόφωνο έχει μικρές εκλάμψεις! Μερικούς Ρομπέν των…ερτζιανών που τείνουν δυστυχώς να εκλείψουν…Δεν φταίνε οι κακόμοιροι μουσικοί παραγωγοί για την κατάντια του. Άλλοι κινούν τα νήματα που δυστυχώς δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το αντικείμενο το οποίο διευθύνουν. Αυτοί επιβάλλουν καταστάσεις και νοοτροπίες χωρίς να σκέφτονται τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει μια…σαχλαμάρα στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Πρόσφατα δε, με τα λεγόμενα playlist που έχουν αντιγράψει από τα ελλαδικά ραδιόφωνα (οι κατάλογοι με τραγούδια που επιβάλλονται από τις δισκογραφικές εταιρείες και πρέπει να μεταδοθούν στις εκπομπές), η δουλειά του μουσικού παραγωγού θα καταντήσει σκέτη διεκπεραίωση. Για να κάνεις ραδιόφωνο με όραμα και φαντασία χρειάζεται κότσια τα οποία δεν έχουμε γενικά ως λαός!
Y: Έχεις πάρει συνεντεύξεις και έχεις γνωρίσει από κοντά εξαίρετους μουσικούς [Σαββόπουλος, Μαχαιρίτσας, Θηβαίος, Θαλασσινός, Πορτοκάλογλου, Δεληβοριάς].. ….από αυτούς που εμείς οι υπόλοιποι έχουμε κάνει μέρος της ζωής μας ακούγοντας τους καθημερινά. Μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια γνωριμία σου;
Μ: Αυτό είναι το μεγάλο μου κέρδος όλα αυτά τα χρόνια που κάνω ραδιόφωνο –μαζί με την αγάπη που αισθάνομαι καθημερινά να παίρνω από τους φίλους-ακροατές! Γνώρισα λοιπόν καλλιτέχνες με καρδιά και αμεσότητα που συγκρίνουν τους πάντες και άλλους που χρειάζονται ιδιαίτερους κώδικες. Και οι δύο γνωριμίες υπήρξαν γοητευτικές! Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη γνωριμία μου με το Σαββόπουλο. Είχε έρθει στο στούντιο για να καθίσει πέντε λεπτά –μου είχε δηλώσει με στόμφο…Σαββοπουλικό- και έφυγε μετά από δύο ώρες αφού μιλήσαμε για τα πάντα, γελάσαμε αλλά και δακρύσαμε! Με είχε δει χάλια –είχα χάσει την καλύτερή μου φίλη σε τροχαίο λίγες μέρες πριν- και όταν μου είπε: «Μικρή, έχεις μια θλίψη στα μάτια», βρέθηκα να κλαίω με λυγμούς στην αγκαλιά του! Μοναδική εμπειρία, σταλμένη από το θεό ίσως για να απαλύνει τον πόνο; Πολλές τέτοιες συναντήσεις κατέληξαν σε πολύχρονες φιλίες. Για παράδειγμα, με το Χρήστο Θηβαίο είμαστε –λέμε- αδελφές ψυχές! Μεγάλη αγάπη και φιλία τρέφω επίσης για το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, το Νίκο Πορτοκάλογλου, το Φοίβο Δεληβοριά, τον Παντελή το Θαλασσινό (ίσως ο πιο ισορροπημένος απ’ όλους!), τον Αλκίνοο. Με τις γυναίκες τραγουδίστριες απ’ την άλλη, τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως. Είναι θάλεγα λιγότερο προσιτές με εξαίρεση τη Δήμητρα Γαλάνη που έχει μια σπάνια γενναιοδωρία! Με συμβούλεψε πολλές φορές για θέματα επαγγελματικά αλλά και προσωπικά! Τη λατρεύω κυριολεκτικά!
Y: Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική μουσική σήμερα, όσον αφορά συνθέτες και ερμηνευτές; Για ποιους από αυτούς χαίρεσαι που υπάρχουν στο ελληνικό τραγούδι; Ελπίζεις σε καλύτερες μέρες ή νομίζεις ότι η ελληνική μουσική θα χαθεί μέσα σε ένα κυκεώνα εμπορικότητας.
Μ: Αχ, πόσο μου άρεσε η ερώτηση «Για ποιούς χαίρεσαι που υπάρχουν στο ελληνικό τραγούδι»!! Ένα-ένα ερώτημα όμως! Θεωρώ την ελληνική μουσική ιδιαίτερα πλούσια και ζωντανή. Βέβαια, όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, δικαιούται να έχει τα πάνω και τα κάτω του! Αυτή την εποχή μάλλον βρίσκεται στα κάτω της αλλά είμαι αισιόδοξη ότι σύντομα θα ξαναπάρει μπρος και το καλό τραγούδι θα «νικήσει» το φτηνιάρικο που μας κατακλύζει! Χαίρομαι απεριόριστα που υπάρχουν στο τραγούδι οι τραγουδοποιοί! Με συγκινεί τόσο πολύ αυτό το είδος του καλλιτέχνη που τα κάνει όλα μόνος του: γράφει μουσική, γράφει στίχο και τραγουδά, έστω κι αν πολλές φορές δεν έχει την αρτιότερη φωνή! Από την άλλη, φοβάμαι να σκεφτώ πώς θα ήταν το τραγούδι μας χωρίς τη Χαρούλα Αλεξίου, τη Γαλάνη, τον Νταλάρα, το Μητσιά, την Αρβανιτάκη, τον Μητροπάνο…
Y: Έχεις σπουδάσει μουσική, διδάσκεις πιάνο και είσαι παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Εκτός από το βιβλίο που μου ανάφερες ότι ετοιμάζεις υπάρχουν κάποια μουσικά μελλοντικά σχέδια; Αλήθεια με τι καταπιάνεται το βιβλίο σου;
Μ: Καθώς διαβάζω αυτή την ερώτηση, αντιλαμβάνομαι πως ότι κάνω περιστρέφεται γύρω από τη μουσική! Όσο κι αν προσπαθώ να …δραπετεύσω, πάλι εκεί καταλήγω! Το βιβλίο αυτό λοιπόν που αναφέρεις – θα κυκλοφορήσει εντός του 2008- και θα έχει τίτλο «Το φεγγαράκι δεν ήταν ποτέ χάρτινο!» Περιλαμβάνει γύρω στις 30 ανέκδοτες συνεντεύξεις από καλλιτέχνες που αγαπώ (οι συνήθεις ύποπτοι του καλού τραγουδιού δηλαδή) Πρόκειται μάλλον για έργο ζωής που με…βασανίζει γλυκά τα δύο τελευταία χρόνια. Δουλειά επίπονη που με έκανε όμως πλούσια ψυχικά! Όταν με το καλό κυκλοφορήσει, το επόμενο μουσικό σχέδιο είναι να μάθω βυζαντινή μουσική. Είναι απαράδεκτο να μην γνωρίζω αυτό το είδος της μουσικής και είμαι και μουσικολόγος να φανταστείς!
Y: Σε ποια είδη μουσικής βρίσκεις τον εαυτό σου ως μουσικό;
Μ: Η κλασική μουσική είναι και θα είναι πάντα η μεγάλη μου αγάπη! Εκεί συναντώ τον καλύτερο εαυτό μου. Εκεί βρίσκεται -ψυχικά και πνευματικά- ο μουσικός εαυτός μου! Συνθέτες με τους οποίους ταυτίζομαι απόλυτα είναι ο Μπαχ και ο Μπετόβεν! Τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία –που φτάνει στην…ψύχωση- στην μεσαιωνική μουσική αλλά και στην κλασική μουσική του 20ού αιώνα. Την καρδιά μου όμως την έχω χαρίσει στον Μεγάλο Ερωτικό της μουσικής, τον Μάνο Χατζιδάκι!
Y: Εκτός από τη μουσική, έχεις και άλλες ασχολίες; Τι υπάρχει που δεν έχεις κάνει ακόμη και θα ήθελες να κάνεις;
Μ: Ασχολούμαι παράλληλα με τη μουσική και με το γράψιμο. Έχω εκδώσει ήδη ένα ιστορικό μυθιστόρημα ενώ ψάχνω εκδότη και για ένα δεύτερο που έχω ολοκληρώσει. Κατά τ’ άλλα, είμαι μάλλον ανιαρή αφού λόγω τεμπελιάς δεν έχω άλλο χόμπι εκτός από τη μουσική! Όχι, ψέματα! Παίζω γκο! Πρόκειται για ένα πανάρχαιο ιαπωνικό επιτραπέζιο παιχνίδι, κάτι σαν σκάκι! Τι θα ήθελα άλλο να κάνω; Ένα μεγάλο ταξίδι στην Ιαπωνία διάρκειας 2-3 μηνών για να γνωρίσω την κουλτούρα αυτού του λαού που θαυμάζω…Βέβαια υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θάθελα να κάνω, να γράψω για παράδειγμα ένα βιβλίο μαγειρικής σε συνδυασμό με μουσικές προτάσεις για κάθε συνταγή! Τρελό, ε;
Y: Οι πολύ ωραίες στιγμές διαρκούν λίγο ή τελειώνουν και αφήνουν μια μελαγχολία. Πιστεύεις ότι αξίζουν αυτές οι λίγες στιγμές τον μετέπειτα πόνο ή τη μετέπειτα μελαγχολία;
Μ: Αν μου υποβάλεις αυτή την ερώτηση σε εποχή που πονώ, θα σου πω πως καλύτερα να μην ζήσεις ποτέ πολύ ωραίες στιγμές. Αυτό είναι τόσο μίζερο όμως! Δεν μπορεί η ζωή να είναι μια ίσια γραμμή! Τώρα που βρίσκομαι σε ασφαλή απόσταση από πόνο και μελαγχολία, σου λέω με βεβαιότητα πως τα δύο άκρα –οι καλές και οι κακές στιγμές- ορίζουν αυτό που είμαστε και αυτό που γινόμαστε! Με οποιοδήποτε τίμημα! Μακάρι να έρθουν κι άλλες ωραίες στιγμές κι ας πονέσουν μετά… Θέλω και το ρόδο και τ’ αγκάθι, που λέει κι ο αγαπημένος μου στιχουργός Άλκης Αλκαίος!
Y: Μαριάννα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την συνέντευξη που μου παραχώρησες.