Το ανατριχιαστικό πρόσωπο της Ελληνικής κοινωνικής παρακμής, δεν σταματά στα πρόσφατα φασιστικά τηλεοπτικά χαστούκια. Δυστυχώς εκεί αρχίζει. Η αρρωστημένη παράλλαξη στον γενετικό κώδικα του κοινωνικού ιστού, κάνει ορατές πλέον τις επιπτώσεις της σε διάφορα επίπεδα.
Νοιώθω πως είναι χειρότερη αυτή η τάση κάποιων να δικαιολογούν τις πράξεις του νεο-φασίστα εκπρόσωπου της Χρυσής Αυγής , με το επιχείρημα πως προκαλέστηκε κι αυτός από τις συνομιλήτριες του. Στην προσπάθεια τους να δουν δήθεν αντικειμενικά “και την άλλη πλευρά” του θέματος, καταλήγουν τελικά αυθαίρετα στο συμπέρασμα , πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Αν είναι δυνατόν δηλαδή, κάθε φορά που στη διάρκεια μιας δημόσιας συζήτησης κάποιος προκαλείται , να αρχίζει να ρίχνει μπουνιές και σφαλιάρες δεξιά κι αριστερά. Αν ο μποντιμπιλντερας ψιλο-κουρεμένος Χρυσαυγήτης δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με λόγια και επιχειρήματα της λεκτικές επιθέσεις των συνομιλητών του, τότε ούτε για εκπρόσωπος κόμματος κάνει, ούτε φυσικά για βουλευτής- εκπρόσωπος του Ελληνικού λαού. Καλά κάνει να δοκιμάσει κάτι άλλο , σεκιουριτάς ας πούμε,που μπορεί να τα καταφέρνει καλύτερα. Και τα διάφορα ελαφρυντικά επίθετα “ευέξαπτος” και “αυθόρμητος νεαρός” που άρχισαν να ακούγονται, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Άν κατα τη γνώμη του η συζήτηση είχε βγεί εκτός ορίων και ο συντονιστής δεν έκανε τίποτα για αυτό, τότε το καλύτερο που μπορούσε να κάνει, είναι να δηλώσει την διαφωνία του και να σηκωθεί να φύγει. Όχι να “επιβάλει” με τον τρόπο του την τάξη, έτσι όπως αυτός και η στενόμυαλη παράταξη του την αντιλαμβάνονται.
Τελικά η επίμαχη εκπομπή που παίζει ξανά και ξανά στις τηλεοράσεις μας, είναι μια μικρογραφία της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας. Όπου οι πολιτικοί επιδίδονται σε στείρες αλληλοκατηγορίες , χωρίς επιχειρήματα , χωρίς διάλογο και σίγουρα χωρίς πραγματική έγνοια για τη σωτηρία της χώρας. Μια κοινωνία όπου τα “παθητικά”ΜΜΕ συντηρούν και επιδιώκουν την ένταση για χάρη της προβολής και της τηλεθέασης μετατρέποντας το λειτούργημα τους στον χειρότερο υπηρέτη της εθνικής σωτηρίας. Όπου οι αρχές αρνούνται ή αδυνατούν να επιβάλουν τον νόμο, δίνοντας έτσι δικαίωμα, στους πολίτες να δράσουν από μόνοι τους και χώρο σε ανεγκέφαλες ακραίες ομάδες, να εδραιωθούν και να επικρατήσουν.
Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω δυο πράγματα.
Πρώτο, πώς ο εκπρόσωπος τύπου μιας ακραίας παράταξης , που από τη μέρα της ίδρυσης της προκαλεί με τον χειρότερο τρόπο, όπου και όπως μπορεί, να δικαιολογεί τώρα τις ακρότητες του με το επιχείρημα ότι προσκαλέστηκε; Του κακοφάνηκε τώρα;
Δεύτερο,με ποιά μούτρα βγαίνουν οι πολιτικοί και “με θλίψη” καταδικάζουν τέτοιες ακραίες και βίαιες αντιδράσεις, τη στιγμή που που με τις διεφθαρμένες τους παρανομίες έφεραν τον Ελληνικό λαό, μπροστά σ’αυτή την βίαιη, αδιέξοδη και επικίνδυνη κατάσταση.