Εκείνη η μικρή μπλε κουκκίδα κάτω από τους μαγευτικούς δακτυλίους του Κρόνου, ήμαστε εμείς. Με τους φτιαχτούς πολέμους και τις άλλο τόσο φτιαχτές ειρήνες μας. Με τις οικονομικές μας κρίσεις και τους βουλιμικούς ηγέτες μας. Με τις συνωμοσίες, τα σκάνδαλα, τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Πριν από τους παγετώνες, μετά τις επαναστάσεις, στα μακρινά σκοτάδια πριν το φως.
Ήμαστε εμείς που ανακυκλωνόμαστε και βράζουμε ξανά στο ίδιο μπαγιάτικο ζουμί μας.
Σ’εκείνη τη μικρή μπλε κουκκίδα είναι οι θάλασσες και τα ποτάμια μας. Οι λαβυρινθικές μητροπόλεις μας και τα ξεχασμένα χωριά των πατέρων μας. Η δουλειά σου, το σπίτι σου, οι κυριακάτικες εκδρομές σου, το σχολείο των παιδιών σου, οι τάφοι των δικών σου ανθρώπων.
Μέσα σ’εκείνη τη κουκκίδα αγάπησες και αγαπήθηκες. Έπεσες στο πηγάδι του πάθους και πέρασες νύχτες κλαίγοντας γι’αυτά που δεν μπόρεσες. Εκεί μέσα βρίσκονται τα βλέμματα που δεν είδες, οι καθρέφτες που δεν κοίταξες. Το μαύρο κενό κάτω από το κρεββάτι όπου κρύβονται ακόμα τα παιδικά σου τέρατα. Εκεί ζουν οι μικρές ξεθωριασμένες αναμνήσεις σου και όσα μάταια πασχίζεις να ξεχάσεις.
Τύραννοι και Θεοί.
Φίλοι, συγγενείς και άγνωστοι. Όλα τα πλήθη της Κίνας και όλοι οι κόκκοι άμμου του Μπόρχες.
Το Άλεφ του είναι εκεί.
Ο καβαλλάρης του Ιταλο Καλβίνο
Οι ολάσπρες γάστρες του Καριωτάκη.
Τ’ακρογιάλια του Σεφέρη και τα πρωτόπειρα δελφίνια του Ελύτη.
Ο Καζαουμπόν του Έκο, η χρυσή γέφυρα του Μαγιακόφσκι, το τετράγωνο του Μάλεβιτς και ο “ξύλινος” Αδάμ του Βιλιγκέλμο.
Ο υπολογιστής σου είναι εκεί.
Εκεί η οθόνη που κοιτάζεις προβληματισμένος.
Το ποντίκι, το δάχτυλο που ακουμπά ανάλαφρα πάνω του.
Εκεί μέσα είναι και ο ολόασπρος κέρσορας σου που αλητεύει πάνω-κάτω κτυπώντας κάθε τόσο στα όρια της οθόνης σου.
Εκεί και τα μάτια σου που με κινήσεις εντόμου σπασμωδικά τον ακολουθούν …
Σ’εκείνη τη μικρή μπλε κουκκίδα…
Κάντε κλικ στη φωτογραφία για μεγένθυνση.