Δεν ξέρω αν η ησυχία είναι αυτό που πρώτα απ’όλα μαγεύει. Ακούγεται μόνο ο ήχος των κυμάτων και ο άνεμος που σφυρίζει ανάμεσα στα ξάρτια. Το πανί ανεμίζει ελεύθερο σαν σημαία κι έτσι μπορείς ακόμα να κρατάς το σκάφος ακίνητο με το ένα χέρι. Δίνεις μια, και πηδάς μέσα.
Η βάρκα σου ταράζεται απότομα. Είναι ένας παντοδύναμος κόσμος που περνά σιωπηλά κάτω απ’ τα κύματα και γλύφει αθόρυβα το λευκό πανί. Αν δεν γίνεις ένα μαζί του, ούτε που φαντάζεσαι πως υπάρχει. Δεν τον παλεύεις τον άνεμο. Δεν προκαλείς τη θάλασσα.
Παίρνεις τα σχοινιά στις παλάμες σαν χαλινάρια του ανέμου. Τραβάς απαλά βλέποντας τη μάτσα να μαζεύεται προς το μέρος σου. Και το ανεμοδαρμένο πανί, τεντώνει σιγά-σιγά και γίνεται αυστηρό σαν λεπίδα. Μια αόρατη δύναμη αρχίζει να σε σπρώχνει μπροστά. Η ολόασπρη γάστρα σκίζει το κύμα σκορπίζοντας λωρίδες αφρού στο πέρασμα της. Γυρνάς το κεφάλι πίσω.Η ατάραχη στεριά είναι ήδη μακριά κι εσύ γράφεις αυλάκια στο νερό και προχωράς. Κυλάς αθόρυβα και γίνεσαι ένα με τη φύση.
Τεντώνεις πιο πολύ το πανί. Γυρεύεις την ισορροπία. Γέρνεις προς τα έξω και η βάρκα σου ισιώνει. Τώρα τρέχεις. Σαν χελιδονόψαρο στους αφρούς. Το άτι του ανέμου που καβάλησες καλπάζει. Πλαγιοδρομείς και ταλαντεύεσαι στη ράχη των κυμάτων. Δεν γίνεσαι ένα, μόνο με το σκάφος και το πανί, αλλά και με ολόκληρη τη φύση. Τον άνεμο, τη θάλασσα, το φως. Καβαλάς τον άνεμο και τον αφήνεις να σε πάρει μαζί του. Σπρώχνεις τη λαγουδέρα με το χέρι, και η πλώρη γυρίζει στον άνεμο. Ίσα-ίσα να μην “πεθάνει”. Τώρα νιώθεις τον αέρα να σε χτυπά. Βλέπεις τις ύπουλες ριπές του που πετούν πάνω από το νερό και ραντίζουν το πρόσωπό σου με αλμύρα. Τεντώνεις ξανά και ξανά κάνοντας μικρές διορθώσεις. Τσιτωμένα πανιά που βουίζουν. Σχοινιά σαν χορδές πιάνου. Όλο το σκάφος στα όρια της αντοχής του, και μαζί του κι εσύ. Όρτσα τα πανιά και κόντρα στον άνεμο. Δεν είναι λίγο να βιώνεις ένα τέτοιο παράδοξο. Με τη δύναμη του αέρα να ταξιδεύεις ενάντια σ’ αυτόν. Κινείσαι αργά και κλέβεις τα μέτρα με το σταγονόμετρο, όμως προχωράς.
Ετοιμάζεσαι για τη μεγάλη κίνηση. Περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. “Τώρα!”, λες από μέσα σου, και στρίβεις. Σαν εντυπωσιακή χορευτική φιγούρα, όλα κινούνται. Σκάφος, πανιά, σχοινιά και τροχαλίες. Βγάζεις την πλώρη σου από την άλλη μεριά του αέρα. Αλλάζεις θέση.
Κάθεσαι, κι αφήνεις το πανί σου ν’ ανοίξει. Φουσκώνει αργά σαν αερόστατο και αρχίζει να σε σπρώχνει. Σταματά απότομα ο άνεμος. Η θάλασσα μοιάζει να ηρεμεί και διερωτάσαι αν είναι η ίδια θάλασσα που ταξίδευες πριν λίγο. Προχωράς πρίμα και χαλαρώνεις. Κοιτάζεις τα σύννεφα, τον ορίζοντα και τα πουλιά.
Όλες οι εξωλέμβιες μηχανές παθαίνουν ξαφνικά αφλογιστία. Οι μηχανικοί μένουν άνεργοι και τα πιστόνια καθηλώνονται σε απραξία. Βενζίνες, λάδια και πετρέλαια παύουν για μια φορά να είναι η κινητήριος δύναμη της γης. Ο αέρας είναι δωρεάν και δεν τελειώνει ποτέ.Δεν χρειάζεσαι ανεφοδιασμό. Δεν ενοχλείς κανένα. Δεν μολύνεις αλλά ούτε μολύνεσαι με θόρυβο, εξατμίσεις και γκάζια. Τα jet ski και τα ταχύπλοα οργώνουν δαιμονισμένα τη θάλασσα σαν ενοχλητικά έντομα. Περνούν βρυχώμενα “πετώντας” με τους επιβάτες τους να κρατιούνται όπως μπορούν από κάπου για να μην απογειωθούν. Χτυπιούνται μανιασμένα στα κύματα. Φωνάζουν για ν’ακουστούν μεταξύ τους με μάτια δακρυσμένα από την ταχύτητα. Φεύγουν, χάνονται στον ορίζοντα, και μαζί τους σβήνει ο ήχος της μηχανής και μετά η καμένη τσίκνα από την εξάτμιση. Μένει μόνο πάνω στη θάλασσα μια μεγάλη κηλίδα από λάδι, που απλώνει αργά και λάμπει με περίεργους ιριδισμούς. Από τις παραλίες φτάνει ένας βάρβαρος αχός από στριγκλιές, χάχανα και τα πρώτα καλοκαιρινά house remixes. Οι εραστές της παραλίας. Χιλιάδες λαδιασμένα κορμιά, με το φραπέ στο χέρι, τηγανίζονται στις ξαπλώστρες και πασπαλίζονται με άμμο. Όσοι απ’αυτούς μπουν στο νερό, θα το κάνουν μόνο για να δροσιστούν λίγο από το καμίνι του ήλιου. Ίσα-ίσα να βρέξουν τους ώμους στο χλιαρό ζουμί που αποκαλούν θάλασσα.
Ένα νησί 9.240 τετραγωνικών μέτρων με μια ακτογραμμή 650 χιλιομέτρων, με μέσο όρο 326 μέρες ηλιοφάνειας ετησίως και το κάθε σπίτι να απέχει το μέγιστο μια ώρα με το αυτοκίνητο από την κοντινότερη ακτή. Η ιστιοπλοΐα είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να έρθεις κοντά στη θάλασσα και τη φύση, χωρίς ακριβά μηχανήματα και ιδιαίτερο εξοπλισμό. Είναι διασκέδαση και πρόκληση. Είναι κάτι τόσο φυσικό, απλό και αγνό. Μπορούν να το κάνουν όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Τα μαθήματα παράκτιας ιστιοπλοΐας, που δεν κοστίζουν περισσότερο από 300 ευρώ, διδάσκονται σε όλους σχεδόν τους ιστιοπλοϊκούς ομίλους. Είναι μια εξαιρετική άσκηση που κρατά το σώμα και το μυαλό σε φόρμα. Μπορείς να κάνεις ιστιοπλοΐα τουλάχιστον εννέα μήνες τον χρόνο χωρίς έξοδα, με ένα βασικό εξοπλισμό που δεν ξεπερνά τα 50 ευρώ. Αυτό το καλοκαίρι, σηκωθείτε από τις τεφάλ ξαπλώστρες! Επισκεφτείτε ένα ιστιοπλοϊκό όμιλο ή πάρτε τους τηλέφωνο για πληροφορίες. Αποφασίστε επιτέλους να παραμερίσετε τον τοίχο της παραλίας που σας κρατά μακριά από τη θάλασσα. Αφήστε τον άνεμο κυριολεκτικά να σας ταξιδέψει.
Ανοίξτε πανιά και φύγετε μακριά.
Νιώστε το έστω για μια φορά.
Είναι όνειρο και μαγεία.
Δημοσιεύτηκε στην free press εφημερίδα “Avant Garde”