Λοιπόν εγώ με όλη αυτή την κρίση και το κούρεμα, πρέπει να ομολογήσω πως δεν έχασα πολλά.
Τί λέω. Δέν έχασα τίποτα. Ευτυχώς. Όχι πως δεν έχω καταθέσεις. Έχω και αρκετές μάλιστα. Μια ζωή δουλεύω και αποταμιεύω. Απλά έκανα τις σωστές επενδύσεις.
Έχω, ας πούμε, πολλές μετοχές στη θάλασσα. Τις αγόρασα φτηνά τότε που το χρηματιστήριο της απληστίας προωθούσε τις βιλίτσες στον Πρωταρά. Βρήκα ένα καλό πακέτο θάλασσας και άρπαξα την ευκαιρία. Από τότε δεν έχασαν την αξία τους. Όλο ανεβαίνει και όλο κερδίζω.
Επένδυσα στην ηρεμία της ξεκούρασης. Την ώρα που οι περισσότεροι έτρεχαν σαν τρελοί να αγοράσουν χρόνο, δηλαδή…χρήμα, εγώ τόλμησα και κάθισα σε ένα καναπέ πίνοντας ένα φλιτζάνι τσάι ή ένα ποτήρι κρασί. Μου πήρε χρόνο, όμως τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα πως άξιζε τον κόπο. Τα κέρδη που μου έχει αποφέρει είναι σίγουρα πολλά. Τα τελευταία χρόνια πρόσθεσα στη μετοχή αυτή και δυο ζιζάνια 4 και 7 χρονών. Τα απογεύματα βάζουμε τη μουσική στη διαπασών και κυλιόμαστε στο χαλί , που γίνεται ποτάμι, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα μαξιλάρια του καναπέ, που στην πραγματικότητα είναι …καρχαρίες! Ευτυχώς που δεν αγόρασα μετοχές του τύπου 5 ιδιαίτερα ο καθένας κάθε μέρα απο το μεσημέρι μέχρι τις 8 το βράδυ!
Υπάρχουν φυσικά και επενδύσεις που θέλουν δουλειά. Η κιθάρα παραδείγματος χάριν έχει κόπο. Για χρόνια την ταλαιπωρώ καθημερινά και σκέφτομαι πως αν είχα πάρει μαθήματα κιθάρας από μικρός σίγουρα θα είχα καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά δεν πειράζει. Δεν πα να εξηγεί μοντέλα ο Σαρρής και να προκαλεί ο Βγενόπουλλος. Να φωνάζουν οι βουλευτές και να υπόσχονται οι Πρόεδροι; Όταν εγώ γρατσουνάω την κιθάρα μου, τα πολυβόλα της ματαιότητας τους παθαίνουν αφλογιστία και ταμεία μου γεμίζουν !
Επένδυσα και σε πολλές άλλες σταθερές μετοχές που κάθε στιγμή μου αποφέρουν κέρδη. Στην αγάπη, στην πίστη, στο όνειρο. Σε όλ’αυτά δηλαδή που για τους περισσότερους δεν είναι ούτε αποδείξιμα ούτε εξαργυρώσιμα
Μην φανταστείτε τώρα πως ήξερα κι εγώ απο πρίν που να επενδύσω. Όχι! Διάβασα και έμαθα. Μελέτησα, είδα και άκουσα. Διάβασα πολλή ποίηση. Πέρασα πραγματικά πολλές ώρες στις βασανιστικές σελίδες των βιβλίων πηγαίνοντας μπρος και πίσω συνέχεια. Στάθηκα υπομονετικά μπροστά απο έργα τέχνης και μαθήτευσα με πάθος στο λυτρωτικό γαλάζιο του ουρανού, στη πρωινή μυρωδιά του κιτρόμηλου, δίπλα απο ένα χαμόγελο, στη θέρμη μιας μεγάλης αγκαλιάς.
Πράγματα ανθρώπινα, καθημερινά, αιώνια.
Αιώνιες μετοχές στην ευτυχία.
“Και οι υπόλοιποι;” θα μου πείς
Ε, οι υπόλοιποι….ας κουρεύονται!