Η γλυκιά γυναικεία φωνή, από την άλλη άκρη της γραμμής, είπε το όνομα και το επίθετο μου, και μετά ρώτησε ευγενικά αν είμαι εγώ.
“Ο ίδιος” απάντησα. “Τί θέλετε;”
Ήταν από το πολιτικό γραφείο κάποιου πολιτικού και ήθελε να με ενημερώσει για μια ομιλία που διοργάνωναν με θέμα το Κυπριακό. Μου είπε τον τόπο και την ώρα που θα γινόταν. Με πληροφόρησε ότι είχε ήδη αποσταλεί στο σπίτι μου ταχυδρομικώς η πρόσκληση αλλά αν δεν την είχα λάβει θα μπορούσε να μου την ταχυδρομήσει ξανά ή ακόμα να την στείλει με φάξ. Για να είναι σίγουρη ότι είχαν την διεύθυνση μου σωστά , την επανέλαβε , περιμένοντας επιβεβαίωση. Της είπα ότι η διεύθυνση μου άλλαξε, λόγω μετακόμισις . Είπα ότι το θέμα της ομιλίας ακουγόταν ενδιαφέρον παρόλο που δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ. Εξάλλου, οι κομματικές εκδηλώσεις είναι εκτός των πεποιθήσεων μου.
Είχα όμως μια απορία και ένα παράπονο ταυτόχρονα.
“Παρακαλώ πέστε μου! Σας ακούω!” είπε η κοπέλα, προσπαθώντας να δείχνει ακόμα πιο ευγενική και φιλική.
“Μου τηλεφωνάτε στο κινητό” είπα “ ξέρετε το όνομα και το επίθετο μου, ξέρετε τη διεύθυνση του σπιτιού μου. Δεν νομίζετε ότι θα έπρεπε να γνωρίζω, με ποιο τρόπο συλλέξατε τόσες πληροφορίες για μένα;”
“Τι να σας πώ” απάντησε η κοπέλα αμήχανα “εγώ απλά τηλεφωνώ σε διάφορα άτομα”
Εγώ συνέχισα τις παρατηρήσεις λέγοντας ότι αυτή η μέθοδος είναι απαράδεκτη αν όχι και παράνομη. Είπα ότι στην Ευρώπη , υπάρχουν άνθρωποι που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, με την κατηγορία της ανεπιθύμητης αλληλογραφίας. Πόσο μάλλον για τη ανεπιθύμητη τηλεφωνική επικοινωνία και διατήρηση προσωπικών στοιχείων.
Φανερά συγχυσμένη τότε η κοπέλα, και στην προσπάθεια της τάχα να με καθησυχάσει , μου λέει: “Μα εγώ δεν ξέρω τίποτα, πιστέψτε με. Έχω απλά μπροστά μου τη λίστα ολόκληρου του καθηγητικού συλλόγου και τηλεφωνώ (!!!)”
Ακολούθησε μια στιγμή σιωπής.
Για να συνειδητοποιείσω αυτό που μόλις άκουσα, και για να καταλάβει και η ίδια τη γκάφα που έκανε.
Με ακόμα πιο έντονο ύφος, και φανερά εκνευρισμένος, ρώτησα “ Άρα ξέρετε ότι είμαι και καθηγητής; Και έχετε τη λίστα όλου του καθηγητικού συλλόγου; Άρα ξέρετε και σε ποιό σχολείο εργάζομαι; μα αυτό είναι έξω φρενών !” φώναξα.
“Ναι…” μόλις που ακούστηκε πάλι η φωνή έτοιμη σχεδόν να κλάψει. “ξέρουμε ότι είστε καθηγητής, Κατάλαβα. Δεν θέλετε να σας ενημερώνουμε. Θα αφαιρέσω το όνομα σας από τη λίστα μας και δεν θα σας ενοχλήσουμε ξανά. Λυπάμαι” και έκλεισε απότομα το τηλέφωνο.
Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο είναι νομίζω περιττό!