Πρίν από 4-5 χρόνια, το θέμα ήταν στα “φόρτε” του.
Σε δελτία ειδήσεων, εφημερίδες, διαδίκτυο.
Όλες οι επίκαιρες συζητήσεις οδηγούσαν αναπόφευκτα σ’αυτά τα συμπεράσματα.
Τα οποία με τη σειρά τους , αντιμετωπίζονταν από τους διάφορους, ειδικούς και μη, με την ανάλογη στάση. Οι δήθεν απονήρευτοι ξαφνιάζονταν , ενώ οι (και καλά) γνώστες του θέματος, ανέλυαν με άνεση τις διάφορες πτυχές , με ενα στύλ “εγώ αυτά τα ξέρω χρόνια τώρα”
Η θεματολογία η ίδια. Τα επιχειρήματα επίσης.
Ακόμα και η φρασεολογία.
Λες και έπαιρναν όλοι οδηγίες από το ίδιο κέντρο.
Όχι πως γινόταν κάτι τέτοιο.
Απλά η μόδα, τη δύναμη της οποίας συχνά υποτιμούμε, μπορεί να κάνει τις τεράστιες μάζες , όχι μόνο να κινούνται στις ίδιες κατευθύνσεις, αλλά και να σκέφτονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Τα μπλόκ πήραν φωτιά, στις συζητήσεις και στα σχόλια των άρθρων.
Και μετά από λίγο καιρό, το μόνο που έβλεπες, ήταν άνθρωποι , να επαναλαμβάνουν ανάμικτες, τις ίδιες λέξεις , εκφράζοντας , τις ίδιες κουρασμένες και επιπόλαιες ιδέες.
Ατέλειωτες παράγραφοι και άπειρα σχόλια επισκεπτών , να αναμασούν λέξεις όπως: φασίστας, ρατσιστής,πραξικοπηματίας, χουντικός,εθνικιστής, ελαμίτης, χρυσαυγήτης, νεοναζί, ξενοφοβία, μαξιμαλισμός, μιλιταρισμός επανένωση, διχοτόμηση, επαναπροσέγγιση, ΔΔΟ, και πολλά παρόμοια.
Και φυσικά , δεν υπήρχε συζήτηση για την Κύπρο, που να μην “κολλούσαν” όλ’αυτά όπου και να τα έριχνες. Βριστήκαμε λοιπόν, αμφισβητήσαμε σύμβολα, αξίες, ιστορίες και παραδόσεις. Φτύσαμε Θεούς και πατρίδες, προγόνους και ήρωες και αποφασίσαμε ότι όλα ισοπεδώνονται, τάχα , στο όνομα της ισότητας. Ότι όλα παγκοσμιοποιούνται στο όνομα της ειρήνης, όλα διαψεύδονται στο όνομα της κριτικής σκέψης, και όλα μπορούν εύκολα να αλλάξουν, στο όνομα απλά της αλλαγής.
Δυο – τρία χρόνια, ήταν αρκετά, για να αποδειχτεί από μόνο του, ότι όλο αυτό το σενάριο και η φασαρία, ήταν απλά ένα εντυπωσιακό πυροτέχνημα. Κάποιοι στέφθηκαν ειδικοί. Ένιωσαν επαναστάτες και ολοκληρώθηκαν. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε. Το Κυπριακό ΔΕΝ λύθηκε και το νησί ΔΕΝ “επανενώθηκε” (ούτε το 2011). Οι Τούρκοι ΔΕΝ άλλαξαν, οι Τουρκοκύπριοι ΔΕΝ έκαναν την επανάσταση τους. Η κοινωνία ΔΕΝ έγινε πιό δίκαιη, το ρουσφέτι ΔΕΝ χάθηκε και ο πρόεδρος ΔΕΝ ήταν τελικά πρόεδρος όλων των Κυπρίων. Και η δικαιολογία ότι “ όλοι τα ίδια έκαναν και προηγουμένως” , δεν πείθει κανένα, παρα μόνο, τα κομματικά φερέφωνα.
Απλά επισκέφτηκα ξανά μερικές ιστοσελίδες, και διαπίστωσα ότι, πολλοί έμειναν κολλημένοι εκεί. Μιλούν ακόμα με τις ίδιες λέξεις , συζητούν τα ίδια τελματομένα ζητήματα, και χαίρονται πως έχουν και άποψη. Συνεχίζουν απτόητοι το βιολί τους. Εν το μεταξύ, στο ιστορικό των αναρτήσεων μερικών ιστολογίων ,τα ίδια άρθρα, αναμασημένα και παραλλαγμένα, δημοσιεύονται ξανά και ξανά.
Ξεχασμένοι από τη μηχανή του χρόνου.
Επαναστάτες που γέρασαν πρίν ωριμάσουν.
Επαναπροσεγγιστές του διαίρει και βασίλευε, και αργόσχολοι σοφιστές του φραπέ.
Πού είστε τώρα;