Η “ιερή” ιστορία ξαναγράφεται τελικά πιο εύκολα απ’ότι μας δίδαξαν. Οι αδιαμφισβήτητες συνειδήσεις μας, αποπροσανατολίζονται μέσα σε μια νύχτα. Η εικόνα μας αλλάζει συνεχώς. Μπορούμε να φαινόμαστε εκείνο που θέλουμε, εκείνο που οι άλλοι θέλουν. Και μπορούμε αυτή την εικόνα μας, αυτή την μετάλλαξη μας , να την εξαργυρώνουμε αρκετά γενναιόδωρα πολλές φορές.
Αλλάζουμε και τρέφουμε μ’αυτό εκείνη την αθεράπευτη ανάγκη μας να αναλύουμε τα πάντα με ύφος εμπειρογνώμονα , φωνάζοντας όσο πιο δυνατά γίνεται για να πείσουμε και να πειστούμε. Ο κάθε ενας απο μας , κατα παράδοξο τρόπο, γίνεται ο μοναδικός γνώστης των τεράστιων συνωμοτικών θεωριών που μας θέλουν πάντα αλλιώς. Και δεν φτάνει αυτό. Ένα επάρατο σύμπλεγμα, μας κάνει να κοιτάζουμε τους υπόλοιπους αλαζονικά, με μια δόση λύπησης. Προς εκείνους που δεν βλέπουν, δεν ξέρουν , δεν εκτιμούν σωστά. Γεμίσαμε απο χιλιάδες “Μεσσίες” που καλούν τον πατέρα τους να συγχωρέσει όσους δεν ξέρουν τι κάνουν. Αλλά την ίδια στιγμή δεν θυσιάζονται για χάρη κανενός. Για χάρη καμιάς αλήθειας που μόνο εκείνοι ξέρουν.
Σείεται η μπλοκόσφαιρα απο τις “κυπριακές” αναλύσεις! Εκρηγνύονται στροβοσκοπικά τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κάθε πρωί , απο τις αποκαλύψεις. Ο κούφιος λόγος των πολιτικών παίρνει φωτιά και καίει τα τηλεοπτικά παράθυρα. Στον φαύλο κύκλο του αποκαλυπτικού οργασμού , κάνουμε τη μέρα νύχτα, το άσπρο μαύρο, τον θύτη θύμα, το δίκαιο άδικο. Γιατί η ουσία είναι να εντυπωσιάσεις, να απομακρυνθείς απο το κοινά αποδεκτό, απο το λογικό και το αναμενόμενο για να ακουστείς. Ζούμε όλοι το όνειρο του μέσου Κύπριου. Να είμαι ο μονόφθαλμος στον κόσμο των στραβών. Κι αν δεν μπορώ να είμαι , να φαίνομαι τουλάχιστον που είναι και πιο οικονομικό.
Εκείνο που υπάρχει όμως στον πυρήνα της κοινωνίας μας παραμένει και το κύριο συστατικό της. Ανεξάρτητα απο τις πολιτικές αλλαγές πλεύσης και τις νέες τάξεις πραγμάτων, η ουσία μας παραμένει η ίδια. Χάρη σ’αυτή επιβιώνουμε και γιάυτή πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για τα λάθη μας. Θα μας ορίζει και θα μας καθοδηγεί. Ευχή και κατάρα μας. Τίποτα δεν θα αλλάξει, γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Πέρα απο τις ενεργειακές πολιτικές και τα τόξα επιρροής. Απο τις διπλωματικές συμμαχίες και τα ανταλλάγματα. Στην ουσία η μοίρα μας θα παραμείνει η ίδια. Οι αξίες μας και οι αρχές μας οι ίδιες. Τα όνειρα μας αυτά.
Όλα τα άλλα είναι απλά θόρυβος απο άδειους τενεκέδες που κατρακυλούν χαριεντίζοντας στον εύκολο κατήφορο της “ελεύθερης” σκέψης και της πονηρής παγκοσμιοποίησης.