Όταν η αστυνομία δηλώνει πως κινηματογραφεί πολίτες σε διαδηλώσεις για προληπτικούς λόγους, ψεύδεται και το γνωρίζει. Πρόκειται για μια φτηνή αλλά έξυπνη δικαιολογία. Στην πραγματικότητα, εκείνο που πετυχαίνει είναι να αποτρέπει του πολίτες απο το να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις.
Απόδειξη του σκοπού της είναι και η ευκολία με την οποία δηλώνει επίσημα και δημόσια (η αστυνομία) ότι αυτό αποτελεί πάγια τεχνική της. Αστυνομικοί με πολιτικά δηλαδή, μπλέκονται με τους διαδηλωτές και κινηματογραφούν τα πάντα.
Και ενώ η χρήση καμερών απο τις κυβερνήσεις σε δημόσιους χώρους, έχει χαρακτηριστεί από την Ε.Ε ως στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην “ευρωπαική” Κύπρο, η αστυνομία όχι μόνο το θεωρεί φυσιολογικό, αλλά ζητά και την κατανόηση των πολιτών για το κινηματογραφικό τους φακέλωμα. Διότι δεν πρόκειται περί άλλου. Πού καταλήγουν όλες αυτές οι κινηματογραφήσεις; Να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει κάποιο αρχείο; Πως δεν κάθεται κάποια ομάδα με τις ώρες και αναλύει τις λήψεις;
Και η πραγματική τρομοκρατία του κράτους, την οποία σιγά σιγά πάμε να συνηθίσουμε τα τελευταία χρόνια, έγκειται στο εξής. Μέρες μετά τη διαδήλωση, και ενω κάθεσαι ήσυχος στο σπίτι σου, κτυπούν την πόρτα οι τύποι με τα κουστούμια και τα μαύρα γυαλιά, και σου ζητούν να τους ακολουθήσεις στο τμήμα. Εκεί, οι κατηγορίες ποικίλουν ανάλογα. Έχουμε δεί και έχουμε ακούσει εξάλλου πολλά αυτή την πενταετία. Θυμηθείτε πως μέχρι και χειλανάγνωση έκαναν οι αστυνομικοί της προεδρικής φρουράς και κατηγόρησαν τον πολίτη που στεκόταν στο πεζοδρόμιο ότι εξύβρισε τον πρόεδρο.
Ο σκοπός είναι ένας. Ο πολίτης δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ πως ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Η σίγουρη συνταγή καταστολής. Η απάντηση των καθεστώτων στα “ενοχλητικά” ανθρώπινα δικαιώματα. Έχεις εσύ το δικαίωμα να διαδηλώνεις; Έχω κι εγώ το δικαίωμα να γνωρίζω και να καταγράφω την κάθε σου κίνηση με πρόσχημα την προστασία σου.
Μου χαλάς το image της κυβέρνησης; Θα σου ξεσκεπάσω την ανωνυμοτητα και θα σου σπάσω τον τσαμπουκά, διαδηλωτή τσογλάνι!
