Είμαι το εξιλαστήριο θύμα της αδίστακτης νοσταλγίας μου .
Πρέπει επιτέλους κάποτε να το παραδεχτώ.
Καταγγέλλω δημόσια τις θηριωδίες της , δηλώνοντας έτσι έμμεσα ότι είμαι τελικά εθισμένος σ’αυτήν.
Τα νήματα της νοσταλγίας μου είναι ατέλειωτα. Χάνονται στα βάθη του χρόνου και του μυαλού μου. Είναι φορές που νομίζω ότι κόπηκαν, κι ότι απλά τραβάω πίσω μου τα κομμένα σχοινιά των αναμνήσεων μου. Ώσπου ξαφνικά μια στιγμή τραβούν και τεντώνουν. Με πονούν και μου θυμίζουν ότι η οδύνη και η ηδονή είναι οι δυο όψεις του ιδίου νομίσματος.
Κάποτε έγραψα πως είμαι “συλλέκτης στιγμών”. Συχνά όμως σκέφτομαι πως αυτή η ρομαντική διαπίστωση δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στην πραγματικότητα μου . Κατά βάθος είμαι οι στιγμές μου. Όλες εκείνες οι μικρές , οι προσωπικές, οι ασήμαντες.
Σαν λεπτές ατσάλινες βελόνες υψώνονται αργά και με σηκώνουν μαζί τους. Έτσι μεγαλώνω κι έτσι θα γεράσω κάποτε. Σαν φακίρης στο “βελονενιο” χαλί των στιγμών μου.
Να θυμάμαι, όσο μπορώ να θυμάμαι, και να νοσταλγώ. Να πονώ σε κάθε απόπειρα μου να φύγω, και να πονώ διπλά σε κάθε προσπάθεια να επιστρέψω.
Είναι τελικά η επιστροφή η μόνη μου μοίρα ή η μόνη μου σωτηρία;
Δεν έχει τελικά καμία διαφορά, αφού δεν έχω άλλη επιλογή.
Επιστρέφω λοιπόν.
Από τη μέρα που γεννήθηκα επιστρέφω.
Κι απ’όσα μπορώ να θυμηθώ, εκεί που πάω, δεν με περιμένει κανείς.
Τα “Μικρά ραδιοφωνικά”. Πρόκειται για σύντομα κείμενα που δημοσιεύονται στα skorpialogia και διαβάζονται ζωντανά απο το ραδιόφωνο κάθε Σάββατο βράδυ 8:00-10:00 απο την εκπομπή “Τάσεις και Φάσεις “του Δημήτρη Κωνσταντόπουλου στους 107,6 “Άλλος αέρας στα FM”
{mp3}adagio{/mp3}