Τι να τα κάνουμε τα Ευρωβαρόμετρα;
Τα Κυπροβαρόμετρα και τις στατιστικές;
Γιατί να αναλύουμε το έργο της κυβέρνησης και την πορεία μας;
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και η πορεία μας ως κράτος είναι προβλέψιμη, αν όχι και …προδιαγεγραμμένη.
Ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός να ασχολείται συνέχεια με διαπιστώσεις για λάθη και παραλήψεις. Μάθαμε οτι ο εντοπισμός του προβλήματος είναι η μιση λύση του, και μείναμε εκεί. Στην καλύτερη περίπτωση οι ειδικοί προειδοποιούν για επιδείνωση της κατάστασης. Ώς εκεί όμως. Οποιαδήποτε προσπάθεια αντιμετώπισης των προβλημάτων, δεν είναι παρά ακόμη μια λαϊκίστικη πολιτική υπόσχεση που ρίχνεται καιροσκοπικά για να εξαργυρωθεί ανάλογα την κατάλληλη στιγμή. Κανένας κρατικός αξιωματούχος δεν πείθει ούτε στιγμή οτι νοιάζεται για την ουσία του προβλήματος. Τα “μέτρα” που παίρνονται δεν είναι καν υλοποιήσιμα , και συχνά κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας και του παράλογου.
Οι επιτροπές συνεδριάζουν, οι ομάδες συσκέπτονται. Μεγαλεπήβολα σχέδια ανακοινώνονται. Συμβουλευόμαστε τους πάνσοφους ξένους για τις λύσεις μας. Καλούμε εμπειρογνώμονες. Οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι Πρόεδροι σπεύδουν επι τόπου. Στήνουν το γνωστό έργο ξανά και ξανά. Συμπεριφέρονται λες και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι ίδιες ατελέσφορες διαδικασίες που σχεδόν πάντα αγγίζουν τα όρια της κοροϊδίας. Χιλιοβρασμένο φαγητό προσφέρεται και πάλι στον “κυρίαρχο” λαό. Που ενώ οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται , αυτός καθηλωμένος στις κερκίδες και ανήμπορος να αντιδράσει, βλέπει ξανά το ίδιο έργο με μικρές παραλλαγές.
Το Κυπριακό δεν λύνεται.
Ο Ταλάτ τελικά δεν είναι σύντροφος και ο Χριστόφιας τελικά δεν είναι Πρόεδρος “λύσης”
Οι συγκλίσεις είναι τεχνητές.
Οι ξένοι δεν δίνουν δεκάρα.
Εμείς εξακολουθούμε να δίνουμε χωρίς να παίρνουμε.
Έχουμε τους μαθητές με το χαμηλότερο επίπεδο σε όλη την Ευρώπη
Οι μαθητές μας δέρνουν τους καθηγητές τους στην τάξη.
Βγάζουν μαχαίρια και ψαλίδια να λύσουν τις διαφορές τους.
Οι γονείς στέλνουν δασκάλους στο νοσοκομείο.
Τα σχολεία γίνονται τα βράδια παρανάλωμα στις φλόγες.
Ο στρατός διαλύεται.
Η αστυνομία δέρνει, βασανίζει και ανταμείβεται.
Η δικαιοσύνη κρίνει άδικα και δικαιώνει ενόχους μετατρέποντας τους θύτες σε θύματα.
Οι αξιωματικοί της αστυνομίας συνεργάζονται με βαρυποινίτες που τους πληρώνουν και τους καλύπτουν για να εξακολουθούν να κλέβουν και να σκοτώνουν.
Η οικονομική κρίση μας ακουμπά παρόλες τις προς το αντίθετο κυβερνητικές διαβεβαιώσεις.
Οι Τράπεζες δεν βλέπουν λόγο να ανησυχούν για τίποτα και αφήνουν τα επιτόκια στα ύψη.
Η εγκληματικότητα αυξήθηκε κατακόρυφα.
Οι ένοπλες ληστείες έγιναν καθημερινό φαινόμενο.
Οι θεσμοί της κοινωνίας κλονίστηκαν.
Τα γήπεδα έγιναν αρένες.
Οι δρόμοι έγιναν πίστες.
Και η αίγια fuxia είναι μακράν η πρώτη σε ακροαματικότητα εκπομπή της Κύπρου για όλες τις ηλικίες. Νομίζω αυτό τα δείχνει όλα!
Η πιο έγκυρη και αντικειμενική στατιστική της χώρας μας.
Ένα κυπροβαρόμετρο …fuxia