Ακόμα μια καλοκαιρινή σεζόν, και για κάποιο μυστήριο λόγο, προσπαθώ και ελπίζω ξανά πως θα βρώ επιτέλους εκείνη την παραλία οπου να μπορώ να χαρώ κι εγώ τη θάλασσα και τον ήλιο. Ήρεμα , ήσυχα αλλά προπάντων με …αξιοπρέπεια.
Εννοώ χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να στιβάζομαι μαζί με χιλιάδες άλλους σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα παραλίας, με μουσικές, R&B και τάβλια, αστεία , ρακέτες και τζέτ σκι. Χωρίς χαζογκόμενες και “γραμμομένους” ανεγκέφαλους με φραπέ και τσιγαράκι. Χωρίς καπέλα, παρεό και πασουμάκια με στράς. Αντηλιακά και κρέμες με δείκτες προστασίας, καροττίνες, κυτταρίτιδες και μπέιγουότς ναυαγοσώστες. Απο την άλλη δεν θέλω να πρέπει να διαλέξω μεταξύ αυτού και της άλλης όψης του νομίσματος. Οικογένειες με βάν και διπλοκάμπινα που φτάνουν μέχρι την άμμο για να σταθμεύσουν ακριβώς δίπλα απο την ομπρέλα μήπως και περπατήσουν λίγο. Μια ομπρέλα που εύκολα γίνεται τέντα ή γύφτικο τσαντίρι. Σαν τσιγκάνοι, πολυμελής οικογένειες. Υπέρβαροι μικροαστοί με λουλουδάτα μαγιό απο την εποχή της αγγλοκρατίας. Αυτοσχέδιες παράγκες με ρετάλια, παλιά παραθυρόφυλλα και λαμαρίνες. Μπύρες και καρπούζια στις παγωνιέρες, ξαπλωτές και σωσίβια, γιαγιάδες στα μαύρα με μαντήλα και εργόχειρα. Κακομαθημένα παιδιά που τρέχουν σαν τρελλά στην άμμο φορώντας ακόμα τα μπρατσάκια, τον τροχό και τα βατραχοπέδιλα, όλα μαζί. Κακόγουστα κάστρα , φτυαράκια, κουβαδάκια. Φουκούδες , ταπεράκια και σούβλες πάνω στο κύμμα.Δεν υπάρχει τρίτη , εναλακτική επιλογή. Ή το ένα ή το άλλο . Και πρέπει να νοιώθεις και ευγνώμων που η κοινωνία σου προσφέρει την πολυτέλεια να διαλέξεις μεταξύ δυο κοπαδιών. Το σίγουρο είναι οτι όποια επιλογή και να κάνεις , θα βρίσκεσαι πάντα με πλήθος. Μαζικά όλα. Μαζικές διακοπές, μαζική διασκέδαση, μαζική ευχαρίστηση και αγαλίαση στα δροσερά νερά της νήσου μας. Όλα προκατ και μαζικά. Όλα σε πακέτα. Έτσι κάνει ο κόσμος είναι η απάντηση. Έτσι κάνει ο κόσμος είναι και το επιχείρημα.Κι εσύ που θέλεις να νοιώσεις αυτή την απεραντοσύνη του γαλάζιου που αγαπάς και σε τρομάζει μαζί. Που θέλεις να μιλήσεις με τη μητέρα θάλασσα και ν’ακούσεις τις απαντήσεις των κυμμάτων της που κάθε φορά υπόσχονται να επιστρέψουν.Που ζητάς εκείνο το πρωτόγονο “κόψιμο λίγο κάτω απο το γόνατο απο την αντίσταση του νερού, την ώρα που βγαίνεις απο τη θάλασσα” όπως λέει και ο ποιητής. Που θέλεις να ξαπλώσεις με το αυτί στην άμμο και νανουριστείς με τις λωρίδες του γαλάζιου να έρχονται απο μακριά και να σε τυλίγουν;Τίποτα.Πουθενά.Αλλούαυτά.Εδώ είναι Κύπρος.Και ο κόσμος έτσι χαίρεται τη θάλασσα.Αν θέλεις κάτι διαφορετικό …αλλού!!Ακούς!!!Αλλού ξένε!!!Όχι εδώ!