Πολλές φορές συμπεριφέρεται λες και και ο ίδιος αγνοεί την ύπαρξη του. Η κοινωνία ποτέ δεν μαθαίνει ξεκάθαρα τις ιδιαιτερότητες των μελών του. Κι όποιος τις αμφισβητήσει έρχεται αντιμέτωπος όχι με τους εκλεκτούς , οι οποίοι κατά κανόνα συμπεριφέρονται με μετριοφροσύνη αλλά με την ίδια την κοινωνία. Έτσι κανείς δεν γνωρίζει γιατί οι εκλεκτοί βρίσκονται μέσα στον πυρήνα και οι υπόλοιποι έξω. Δημιουργείται η εντύπωση ότι κάποτε, κάποιος, τους ξύπνησε μια νύχτα στον ύπνο τους και τους είπε “έλα, από σήμερα θα είσαι κι εσύ μέλος της ομάδας των λίγων” Κι αυτοί σκέφτηκαν “ορίστε λοιπόν που οι κόποι μου ανταμείφθηκαν. Η αφοσίωση και η επιμονή μου έφεραν καρπούς” . Κάτι που ο κάθε ένας από μας εξάλλου θα σκεφτόταν σε τέτοια περίπτωση. Κανείς από τους εκλεκτούς δεν αναρωτιέται γιατί εκείνος κι όχι κάποιος άλλος. Και το σύστημα δεν νοιώθει την υποχρέωση να το εξηγήσει ποτέ. Ο ένας εξυπηρετεί τον άλλο σιωπηρά, σε μια αμοιβαία κρυφή συμφωνία. Το σύστημα θέλει πυρήνες από λίγους εκλεκτούς για να παρουσιάζεται υγιές, δίκαιο και παραγωγικό. Σε επαφή με την κοινωνία του και ανήσυχο πάντα για το μέλλον και την ευημερία. Αμερόληπτο, ιεραρχημένο , αξιοκρατικό. Από την άλλη, η ευνουχισμένη κοινωνία μας, δημιουργεί ανθρώπους καιροσκόπους. Που θέλουν τα μέγιστα στην ελάχιστη τιμή. Που δεν θέλουν μόνο να διαφέρουν , αλλά να ξεχωρίζουν πάντα και με κάθε κόστος. Που δεν τους νοιάζει μόνο να προχωρούν οι ίδιοι μπροστά ,αλλά να κρατούν και τους άλλους πίσω. Μια αρρωστημένη αλληλένδετη εξάρτηση πολιτών και κοινωνίας που λιμνάζει στο βρομισμένο έλος της ανοχής του καθενός μας
Όταν η κοινωνία είναι αποπροσανατολισμένη, ικανοποιημένη από τη ζωή της, ο πυρήνας κλείνει ερμητικά. Τα μέλη του θωρακίζονται πίσω από τα απυρόβλητα τείχη του και μεγαλώνουν το μύθο τους. Αυτόν που τους συντηρεί και τον συντηρούν. Η αυτοπεποίθηση τους εκτοξεύεται στα ύψη, όπως κάθε ανόητου που δεν το ξέρει. Γίνονται είρωνες, υπερόπτες και αλαζόνες. Ξαπλώνουν νωχελικά στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας που τους προσφέρει ο πυρήνας, και νοιώθουν περισσότερο εκλεκτοί. Πεφωτισμένοι από τη λάμψη της άγνοιας τους. Τα όρια του πυρήνα τους ψηλώνουν και κλείνουν όλους τους υπόλοιπους, κοινούς θνητούς απ’έξω.
Και ξαφνικά κάποιος από τους έξω αντιδρά! Υποψιάζεται την απάτη, κι αρχίζει να φωνάζει και να απειλεί. Ο κόσμος αρχίζει να προβληματίζεται. Τότε μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο άμυνας του πυρήνα. Τα τείχη ανοίγουν με μιάς. Χάνονται, εξαφανίζονται τα ίχνη τους. Κήρυκες καλούν τον κόσμο να πλησιάσει, να μπει, να δει και να κρίνει. Ότι τίποτα απ’όλ’αυτά που τους κατηγορούν δεν ισχύει. Οι εκλεκτοί ξεχύνονται στους δρόμους και ανακατεύονται με τον κόσμο. Γίνονται πάλι μετριόφρονες. Χαμογελαστοί, συμπαθητικοί , προσιτοί. Ακούν προσεχτικά και συμφωνούν. Διαψεύδουν κατηγορηματικά τα πάντα. Μιλούν για ανταμοιβές πολλών κόπων και θυσιών. Άλλοι επικαλούνται την τύχη τους ή τις συγκυρίες. Όποιος τους κατηγορεί είναι γιατί φθονεί που δεν μπορεί να αξιωθεί τη δική τους αναγνώριση και καταξίωση . Ο εχθρός τους είναι ο εχθρός της αξιοκρατίας. Και πάντα , πλησιάζουν εκείνον που φωνάζει περισσότερο. Εκείνον που αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή. Μια γενναιόδωρη προσφορά κλείνει και τα πιο αληθινά στόματα. Του προσφέρουν μια θέση στο πάνθεον του πυρήνα. Τον πείθουν ότι ο λόγος που φωνάζει και αντιδρά είναι επειδή είναι ξεχωριστός. Και στους ξεχωριστούς αξίζει πάντα μια θέση στον πυρήνα. Γι αυτούς υπάρχει εξάλλου. Έτσι ο πυρήνας εξασφαλίζει ότι θα συνεχίσει να υπάρχει. Οι εκλεκτοί επιβεβαιώνουν το λόγο της διαφορετικότητας τους. Απωθούν και τα τελευταία σύννεφα καχυποψίας από τον ορίζοντα της κοινωνίας. Ο νεοεισερχόμενος νοιώθει ότι ανταμείβεται επιτέλους για ότι έκανε. Αλλα ταυτόχρονα νοιώθει ντροπή για τα όσα άδικα ξεστόμισε για τον πυρήνα. Ο πυρήνας είναι γενναιόδωρος και μεγαλόψυχος. Το απόδειξε έμπρακτα αναγνωρίζοντας τις ικανότητες του. Παίρνοντας τον στην αγκαλιά του την στιγμή που αυτός τον κατηγορούσε δημόσια . Και τέλος η κοινωνία νοιώθει ξανά τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία να την κυβερνούν.
Μια διεστραμμένη κατάσταση που γεννήθηκε από μια κοινωνία που δεν είχε κάποιους να ξεχωρίσουν. Να ηγηθούν. Κι αποφάσισε να στέψει άρχοντες τους μονόφθαλμους. Που κυβερνούν μέχρι σήμερα. Ημιμαθείς και ανεπαρκείς. Καταφέρνουν να εξασφαλίζουν την παρασιτική τους ηγεμονία μέσα από ένα ακόμα πιο αρρωστημένο σύστημα. Αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τους εχθρούς τους. Παραλλάσσονται και μεταμφιέζονται. Κρύβονται και έχουν πάντα άλλοθι για όλα. Η αιτία και η απόδειξη μιας απίστευτης παρακμής . Οι τερμίτες στο κούφιο υπέδαφος της κοινωνίας μας. Το τέλειο σενάριο μας επανάστασης που αργεί.