Επειδή οι αστυνομικοί παρανομούν, παρανομώ κι εγώ. Επειδή οι παπάδες οδηγούν μερσεντές γίνομαι άθεος, και επειδή οι πολιτικοί κυβερνούν με γνώμονα πολλές φορές προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες, τότε γίνομαι άπατρις και προδότης.
Αυτή είναι κατά πλειοψηφία η κοινή αντίληψη του μέσου Κύπριου σήμερα. Εκείνο όμως που με ανησυχεί περισσότερο είναι το γεγονός ότι αυτό δεν γίνεται μόνο σαν μια υποσυνείδητη διαδικασία αλλά χρησιμοποιείται συνειδητά και σαν επιχείρημα. Θέλω να πω ότι πολλές φορές ρώτησα κάποιον γιατί παρανομεί ( π.χ οδική παράβαση) και η απάντηση που πήρα ήταν « Εγώ παρανομώ!! δεν είδες οι αστυνομικοί τι κάνουν;» Θεωρείται ως μια απλή φυσιολογική αντιμετώπιση. Λες και οι αρχές , οι αξίες, το ήθος μας δεν είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας. Οι αξίες των ανθρώπων, των πολιτών κλονίζονται όταν οι φύλακες αυτών των αξιών πρώτοι τις καταπατούν. Πέρα από αυτό όμως, παύουν και να υπάρχουν;Οι εκπρόσωποι των πιο πάνω κατηγοριών είναι πρότυπα των αξιών και όχι ιδιοκτήτες τους. Αυτές ανήκουν σε όλους , και όλοι έχουν ευθύνη (όχι νομική φυσικά αλλά ηθική) να τις διαφυλάσσουν. Μήπως είναι και αυτό ένας τρόπος έμμεσης αποποίησης ευθηνών Τι συμβαίνει τελικά; Είμαστε τόσο τεμπέληδες και κουτοπόνηροι που έχουμε βρει αυτό τον τρόπο για να δικαιολογούμε τις «ανήθικες» ευκολίες μας ή είμαστε ακόμα τόσο ανώριμοι σαν κοινωνία που δεν μπορούμε αντιληφθούμε τη διαφορά μεταξύ μιας αξίας και του εκπρόσωπου της;