Δέν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Β.Λυσσαρίδης μιλούσε για “πνευματική τρομοκρατία” όσων διαφωνούσαν με τον πρόεδρο, και τότε τον έπαιρναν για γραφικό. Κι όμως μόνο φόβο μπορεί να νοιώθει μια κυβέρνηση που σπέρνει φόβο στους πολίτες της. Γιατί η κυβέρνηση συνεχίζει αυτές τις πρωτάκουστες για την εποχή μας και για τον τόπο μας μεθόδους, της σύλληψης πολιτών; Τί φοβάται;
Εδώ βρίστηκαν τόσοι πολίτες.
Ανώνυμοι και επώνυμοι.
Στα γήπεδα, στα συλλαλητήρια, στις κομματικές συγκεντρώσεις.
Από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες.
Αλληλοκατηγορήθηκαν και αλληλοκαταγγέλθηκαν.
Καταδικαστέες μέθοδοι όλες.
Χρησιμοποιούνται αποκλειστικά απο ανθρώπους που έχουν σκοπό να πλήξουν πρόσωπα και όχι να βρούν μια λύση σε ένα πρόβλημα . Ειδικά όταν αυτές αντικαθιστούν τα υγιή και δημοκρατικά επιχειρήματα .
Θα μου πείτε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ένας θεσμός που πρέπει αδιαμφισβήτητα να διαφυλαχτεί διαφορετικά οδηγούμαστε σε πικρές εμπειρίες.
Συμφωνώ απόλυτα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως δεν είναι υπεράνω αξιών όπως η πατρίδα, η ιστορία , η σημαία ή η μνήμη ηρώων που έπεσαν για την Δημοκρατία αυτή.
Γιατί δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία η κυβέρνηση όταν έλαβαν χώρα παρόμοια φαινόμενα. Γιατί δεν συνέλαβε κανένα προς παραδειγματισμό;
Γιατί δεν καλεί τουλάχιστον σε τάξη εκείνους που αποκαλούν “φασίστες” “εοκαβητατζήδες” και “γριβικούς” όλους όσους διαφωνούν με τις κινήσεις του Προέδρου;
Γιατί η κυβέρνηση δεν διέταξε συλλήψεις όταν καίγονταν οι σημαίες στα γήπεδα και υψώνονταν σημαίες του ψευδοκράτους με πανό που έγραφαν “Γαμώ το Έθνος σας”;
Γιατί δεν προέβηκε σε συλλήψεις όταν βεβηλώνονταν ανδριάντες ηρώων;
Ακόμα και η αμφισβήτηση του πατριωτισμού του Β. Λυσσαρίδη απο τον Υπουργό Παιδείας , δεν είναι και αυτό μια ύβρης; Γιατί η κυβέρνηση κάλυψε και υποστήριξε τον Υπουργό τότε;
Γιατί η κυβέρνηση έδειξε τόση υπέρμετρη ευαισθησία στα επίθετα που εκστομίστηκαν εναντίον του Προέδρου, τη στιγμή που είχε μια μοναδική ευκαιρία να δείξει και να αποδείξει ότι ο Πρόεδρος είναι υπεράνω τέτοιων προσωπικών επιθέσεων γιατί ο σκοπός του είναι η σωτηρία του τόπους μας; Γιατί δεν άφησε τον κόσμο και τα κόμματα να καταδικάσουν τα συνθήματα και να απομονώσουν τους ανόητους που τα φώναζαν , παρα μόνο έδωσε αφορμή να κατηγορείται η ίδια η κυβέρνηση για τις συλλήψεις;
Γιατί δεν επέλεξε τη λιγότερο διχαστική επιλογή που ήταν να κατηγορήσει τα συνθήματα, και κατέφυγε στην πιο διχαστική επιλογή που ήταν να συλλάβει 4 άτομα προς παραδειγματισμό;
Γιατί δεν έδειξε επιείκεια λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός οτι επρόκειτο για μια αντικατοχική διαδήλωση με τα γνωστά συναισθήματα έντασης και αγανάκτησης , ιδιαίτερα μετά και απο τον τουρκικό πετροβολισμό των διαδηλωτών απο τα τείχη της κατεχόμενης Λευκωσίας;
Τέλος, γιατί συνεχίζει αυτές τις πρωτάκουστες για την εποχή μας και για τον τόπο μας μεθόδους, της σύλληψης πολιτών;
Μόνο φόβο μπορεί να νοιώθει μια κυβέρνηση που σπέρνει φόβο στους πολίτες της.
Στους πολίτες, στους διαδηλωτές, στους στρατιωτικούς, στους καθηγητές στους δημοσιογράφους, στους φοιτητές.
Φόβο είτε γιατί μπορεί να συλληφθείς απο την αστυνομία με διάφορα προσχήματα, είτε γιατί μπορεί να πέσουν πάνω σου τα όργανα της κυβέρνησης (ΑΚΕΛ, ΕΔΟΝ, Προοδευτική, Χαραυγή) να σου κολλήσουν τη ρετσινιά του φασίστα , χουντικού, πραξικοπηματία, μόνο και μόνο επειδή διαφωνείς με τις κινήσεις του Προέδρου.
Δέν εχει περάσει πολύς καιρός που κάποιοι ζητούσαν κυβερνητική λογοκρισία και τιμωρία ακόμα και των ιστοσελίδων που εναντιώνονταν στο έργο του Προέδρου. Επίσης, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Β.Λυσσαρίδης μιλούσε για “πνευματική τρομοκρατία” όσων διαφωνούσαν με τον πρόεδρο, και τότε τον έπαιρναν για γραφικό.
Αφιερώνω στην κυβέρνηση Χριστόφια το πιο κάτω απόσπασμα του τραγουδιού “Φίλοι κι αδέρφια” σε μουσική του Ξαρχάκου και στίχους του Καμπανέλλη που τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης
“…Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό
σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει
Κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό
όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό…”