Σ’αυτό τον τόπο νοιώθω ότι μένω απληροφόρητος. Ή ακόμα χειρότερα. Η μόνη πηγή ενημέρωσης είναι τα ΜΜΕ. Πράγμα κακό για μια κοινωνία του 21ου αιώνα όπου τα μέσα ενημέρωσης αναδεικνύονται ως η μοναδική και αδιαμφισβήτητη υπερ-εξουσία. Και δεν μιλώ για την προσωπική άποψη των δημοσιογράφων ή για ανάλυση γεγονότων. Μιλώ για απλή αντικειμενική ενημέρωση. Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, τα ειδησιογραφικά πρακτορεία ενημερώνουν τους επισκέπτες τους για την επικαιρότητα, με ταχύτητα λεπτού, για να μην πω, δευτερολέπτου.
Δεκάδες παράθυρα με ανταποκρίσεις, τοπικές ή παγκόσμιες, τρέχουν ασταμάτητα. Μια εικόνα του κόσμου και του παρόντος , που φτιάχνεται άμεσα, απο χιλιάδες μικρές και μεγάλες, ασήμαντες ή σημαντικές ειδήσεις.
Έτσι, η ιστοσελίδες των μεγάλων εφημερίδων και τα ειδησιογραφικά πρακτορεία , γίνονται ένα εργαλείο για τον κάθε πολίτη που θέλει να ενημερωθεί για οτιδήποτε συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Σε εθνικές τραγωδίες, εχθροπραξίες, τρομοκρατικά χτυπήματα, σεισμούς, πλημμύρες θεομηνίες, πυρκαγιές. Ένα κλικ με το ποντίκι, σου δίνει τις πληροφορίες που χρειάζεσαι. Όχι για να ερευνήσεις το γεγονός, αλλά για να αποκτήσεις μια εικόνα και να νοιώσεις κι εσύ κομμάτι αυτού του μεγάλου κοινωνικού συνόλου.
Στην Κύπρο δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Βρισκόμαστε ακόμα στην περίοδο του “ …θα το δούμε το βράδυ στις ειδήσεις να μάθουμε κι εμείς τι έγινε…” Οτιδήποτε συμβαίνει στη διάρκεια της ημέρας, παραμένει ως επι το πλείστον άγνωστο σε μάς, μέχρι να το παρουσιάσει στο επόμενο φύλλο της μια εφημερίδα ή το πουν στις ειδήσεις. Για κάποιον που ενημερώνεται απο ηλεκτρονικά μέσα , τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των εφημερίδων απλά δεν ενημερώνονται στην διάρκεια της ημέρας, με εξαίρεση 1-2 εφημερίδες που μπορεί να προσθέσουν κάποια είδηση αν κρίνουν ότι είναι σημαντική. Τα σαββατοκυρίακα δε, τα πράγαματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι ιστοσελίδες των εφημερίδων δείχνουν για δυο μέρες τις ειδήσεις της Παρασκευής. Και φυσικά, σε όλο αυτό τον πόλεμο της δημοσιογραφικής αποχαύνωσης, ο μεγάλος απών είναι το ΚΥΠΕ. Άστε τώρα που σουλουπώθηκε λίγο λόγο “προεδρίας” και μεγάλωσε τις φωτογραφίες του για να προβάλλει το κυβερνητικό έργο. Μακριά από τον αγώνα του ανταγωνισμού ,κατά βάθος είναι και αυτό θύμα της δημοσιογραφικής νάρκης.
Βλέπω μεγάλη πυρκαγιά σε ένα βουνό και ελικόπτερα να επιχειρούν, βλέπω ένα μεγάλο δυστύχημα στον αυτοκινητόδρομο, μια έκρηξη βόμβας στην πόλη και ασθενοφόρα να τρέχουν στους δρόμους. Θέλω να ξέρω τι έγινε. Απλά και άμεσα. Θέλω να ενημερώνομαι για τυχόν εξελίξεις. Δέν θέλω να περιμένω να το δώ το βράδυ στις ειδήσεις με αναλύσεις εμπειρογνωμόνων και ούτε αντέχω το υφάκι των παρουσιαστών. Γίνεται να ξέρω απλά και μόνο τι έγινε; Τί συμβαίνει. Μάλλον όχι ε;