Ανεβοκατεβαίνουν σκαλιά, εμφανίζονται πίσω από γυάλινες πόρτες, μπαίνουν και βγαίνουν σε Υπουργεία και υπηρεσίες. Με μεγάλους διασκελισμούς που κάνουν τα καλοσιδερωμένα σακάκια και τις στυλάτες γραβατούλες τους να ανεμίζουν. Φρεσκοξυρισμένοι ανέκφραστοι άντρες με τους χαρτοφύλακες στο χέρι. Σαν ομάδα αδιάφθορων ή σαν κλιμάκιο μυστικών υπηρεσιών σε αποστολή.
Και ανάμεσα τους, η προστατευόμενη βασίλισσα. Ανέκφραστη κι αυτή κι αμίλητη. Με ένα χαζό, αινιγματικό μειδιασμα καρφωμένο στα πρόσωπο τους. Δεν κάνουν σχεδόν ποτέ δηλώσεις και όταν κάνουν είναι φειδωλοί και λακωνικοί. Τοποθετούνται προσεχτικά, γενικά και αόριστα. Τους δώσαμε και όνομα. Τα ΜΜΕ τους βάφτισαν “Τροικανούς”. Όπως λέμε “Αριανοί” ή “Μοικανοί”. Τους κάναμε φυλή απο μόνους τους. Λες και έφτασαν απο άλλο κόσμο απο άλλο πλανήτη. Το πέπλο μυστηρίου που κουβαλούν μαζί τους μεγαλώνει συνέχεια. Θα έρθουν, δεν θα έρθουν, ήρθαν, θα μείνουν, θα φύγουν. Κανένας δεν ξέρει. Ούτε ο Πρόεδρος, ούτε οι Υπουργοί, κανένας. Μελετούν λέει. Μελετούν προϋπολογισμούς, το ΑΕΠ, την ΑΤΑ, τον 13ο. Κι εμείς περιμένουμε. Σαν παλιά Ελληνική ταινία που καλούσαν στο χωριό τον κομπογιαννίτη γιατρό να εξετάσει τον ασθενή, κι εκείνος μέσα στην άγνοια του και προσπαθώντας να μην εκτεθεί, έλεγε απλά “χμ….χμ” καθώς έκανε πως εξέταζε, ενώ όλοι τριγύρω ανέμεναν τη διάγνωση με αγωνία, έκαναν ησυχία και κρεμόντουσαν από τα χείλη του προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τα “χμ” του.
Έτσι νοιώθω κάθε φορά που ακούω τα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν και βλέπω τους “τροικανούς” Yuppies να παρελαύνουν ανέκφραστοι στις πασαρέλες των τηλεοράσεων. Κάνουν τους μονόφθαλμους πολιτικούς μας να λάμπουν στο σκοτάδι της ημιμάθειας. Και ντρέπομαι που γίνομαι ο ανίκανος επαρχιώτης του βρόμικου Νότου ενώ θα έπρεπε να ήμουν ενας αξιοπρεπής Ευρωπαίος πολίτης της περήφανης Μεσογείου, στο σταυροδρόμι των λαών και των πολιτισμών , έτσι όπως μας παραμυθιάζουν κάθε φορά που θέλουν να μας παραπλανήσουν οι κουτοπόνηροι ηγέτες μας….